ماده ۲۵۲ قانون آیین دادرسی مدنی
ترتیب استعلام و اجرای تحقیقات از اشخاص یادشده درماده قبل به نحوی است که برای گواهان مقرر گردیده‌است. هریک از طرفین می‌تواند مطلعین طرف دیگر را برابر مقررات جرح گواه، رد نماید.
توضیح واژگان
تحقیق محلی: عبارت است از به دست آوردن اطلاعات اهل محل در مورد امر مورد ادعا، اطلاعات اهل محل نیز در حقوق اسلام استفاضه نامیده می‌شود.[۱]
پیشینه
مفاد این ماده در قانون آیین دادرسی سال ۱۲۹۰ مشابهی ندارد، اما مشابه این ماده در قانون آیین دادرسی سال ۱۳۱۸ ذیل ماده ۴۳۱ بیان شده بود.[۲][۳]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
در عمل تحقیقات از مطلعین در برگ‌های ویژه استماع گواهی گواهان تنظیم شده و به امضای آنان می‌رسد.[۴]
در مورد تشریفات طرح پرسش در خصوص ماهیت امر است و نه تشریفاتی که قبل از آن باید رعایت گردد،[۵] و لذا اجرای تحقیقات نیازی به ادای سوگند ندارد.[۶]
دادرس مجری قرار باید از همه شهود محلی تحقیقات کند و نمی‌تواند به شهادت برخی از آن‌ها اکتفا کند.[۷]
منابع:
- ↑ علی عباس حیاتی. شرح قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 2. سلسبیل، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 472580
- ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2798100
- ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2798104
- ↑ عبدالله شمس. آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (دوره پیشرفته). چاپ 18. دراک، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1340752
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 572988
- ↑ بهرام بهرامی. بایسته های ادله اثبات. چاپ 2. نگاه بینه، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2456992
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5586136