ماده ۱۴۸ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۴۸ قانون آیین دادرسی مدنی: چنانچه بر دادگاه معلوم شود مقدار تأمینی که تعیین گردیده کافی نیست، مقدار کافی را برای تأمین تعیین می‌کند. درصورت امتناع خواهان یا تجدیدنظرخواه از سپردن تأمین تعیین شده برابر ماده فوق اقدام می‌شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۴۹ قانون آیین دادرسی مدنی

• ماده ۲ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۱۴۴ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۱۴۵ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۱۴۶ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۱۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی

توضیح واژگان

تأمین: تأمین در لغت به معنای قراردادن در امن و آسایش می‌باشد و در اصطلاح حقوقی وثیقه و تضمین است. قرار تأمین برای متقاضی آن به گونه‌ای است که تحت شرایطی، مالی را توقیف می‌نماید.

پیشینه

مفاد این ماده در ماده ۲۲ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318 آورده شده بود.

نکات تفسیری دکترین ماده 148 قانون آیین دادرسی مدنی

با توجه به این ماده، دادگاه صرف مجاز به افزایش میزان تأمین می‌باشد و نمی‌تواند میزان تأمین را کاهش دهد، مگر اینکه اینگونه استدلال شود که منظور از وضع این ماده تناسب تأمین بوده‌است خواه کم شود یا زیاد دادگاه می‌تواند آن را اعمال نماید.

نکات توضیحی ماده 148 قانون آیین دادرسی مدنی

نوع تأمین در این موارد اعم است از وجه نقد و اموال منقول و غیرمنقول. همچنین، شایان ذکر است ضمانت اجرای عدم سپردن تأمین افزایش یافته همان ضمانت ماده ۱۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی می‌باشد که با درخواست متقاضی تأمین قرار رد دادخواست صادر می‌شود.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 148 قانون آیین دادرسی مدنی

1. دادگاه می‌تواند مقدار تأمین را بررسی و در صورت لزوم افزایش دهد.
2. در صورت ناکافی بودن تأمین، دادگاه مقدار کافی را تعیین می‌کند.
3. امتناع خواهان یا تجدیدنظرخواه از سپردن تأمین معین شده به عواقب خاصی منجر می‌شود.
4. اجرای دستور دادگاه جهت سپردن تأمین ضروری است.
5. قوانین مرتبط در صورت امتناع به اجرا گذاشته می‌شوند.