ماده ۱۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی: درصورتی که قرار تأمین اجرا گردد و خواهان به موجب رأی قطعی محکوم به بطلان دعوا شود یا حقی برای او به اثبات نرسد، خوانده حق دارد ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ حکم قطعی، خسارتی را که از قرار تأمین به او وارد شده‌است با تسلیم دلایل به دادگاه صادرکننده قرار، مطالبه کند. مطالبه خسارت دراین مورد بدون رعایت تشریفات آیین دادرسی مدنی و پرداخت هزینه دادرسی صورت می‌گیرد. مفاد تقاضا به طرف ابلاغ می‌شود تا چنانچه دفاعی داشته باشد ظرف ده روز از تاریخ ابلاغ با دلایل آن راعنوان نماید. دادگاه در وقت فوق‌العاده به دلایل طرفین رسیدگی و رأی مقتضی صادر می‌نماید. این رأی قطعی است. در صورتی که خوانده درمهلت مقرر مطالبه خسارت ننماید وجهی که بابت خسارت احتمالی سپرده شده به درخواست خواهان به او مسترد می‌شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

هزینه: مالی که برای صرت دادن عملی صرف می‌شود خواه توقع سود در آن عمل باشد خواه نه.

پیشینه

این ماده جانشین ماده ۲۳۹ قانون سابق می‌باشد که حکم نهایی محکومیت به بطلان دعوا را برای مطالبه خسارت ضروری دانسته بود و همچنین در ماده ۲۲۵ قانون سابق تنها در صورت صدور حکم مبنی بر بی حقی خواهان حق دریافت خسارت احتمالی تادیه شده برای خوانده ایجاد می‌شد.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

با توجه به این ماده خوانده می‌تواند در دو فرض -حکم بر بطلان دعوای خواهان یا حقی برای خواهان در دعوای اقامه شده ثابت نشود- بدون نیاز به دادخواست و طی درخواستی مکتوب بدون تادیه هزینه دادرسی یا ارایه دلیل ادعای خسارت نماید و بعد از احراز (اثبات ورود خسارت) و رسیدگی رای مورد نظر وی صادر شود ولی باید توجه داشت که اجرای این ماده متوقف بر این موضوع می‌باشد که خسارت احتمالی قبلاً توسط خواهان تادیه شده باشد.