ماده ۴۸۶ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۴۸۶ قانون آیین دادرسی مدنی: هرگاه طرفین، رأی داور را به اتفاق به‌طور کلی و یا قسمتی از آن را رد کنند، آن رأی در قسمت مردود بلااثر خواهد بود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

داوری: داوری در لغت به معنای حکومت میان مردم و قضاوت آمده‌است و در اصطلاح می‌توان آن را انصراف متخاصمین از مرجع قضایی به اعتبار نهاد توافقی برای رسیدگی به ماهیت دعوی تعریف نمود.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

اعتبار و نفوذ رای داوری ناشی از اختیاری است که طرفین قرارداد داوری به داور یا داوران اعطا کرده‌اند بنابراین اعتبار رای داوری وابسته به اراده طرفین می‌باشد. همچنین رای داور گاه برای یکی از طرفین حق است و برای دیگری تکلیف، گاه برای هر دو طرف حقو و تکلیف به همراه دارد و آن در وضعیتی است که بخشی از حق را به یکی و بخش را به دیگری می‌دهد در همه این حالات ذیحق می‌تواند از حق خود اعراض نماید در صورتی که در یکی از طرفین اعراض نماید خدشه ای به حق طرف دیگر وارد نمی‌شود. بنابراین طرفین می‌توانند تمام یا بخشی از رای داور را به‌طور ضمنی یا صریح رد نمایند. با تراضی طرفین بر منتفی بودن رای داور و ارجاع موضوع به داور جدید یا همان موضوع مانند این است که رای تازه ای صادر می‌شود و مهلت‌های قانونی نیز مجدداً آغاز می‌شوند.

انتقادات

این ماده از این جهت قابل انتقاد است که وقتی قانونگذار خود بر پایه آزادی اراده، رسیدگی به برخی از دعاوی را حسب توافق طرفین تحت نظارت داوری صلاحیت مرجعی خصوصی و قراردادی مانند داوری قرار می‌دهد، به واقع باید همان اعتباری را برای رای مزبور قائل شود که برای رای دادگاه قائل است. به همین دلیل رای داوری قابل ابطال به نظر نمی‌رسد اما طرفین می‌توانند مانند رای صادره از دادگاه‌ها در قالب صلح از حقوق ایجاد شده در رای داوری برای خود عدول نمایند.