ماده ۲۹۶ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۲۹۶ قانون آیین دادرسی مدنی: رأی دادگاه پس از انشاء لفظی باید نوشته شده و به امضای دادرس یا دادرسان برسد و نکات زیر در آن رعایت گردد:

1. تاریخ صدور رأی.
2. مشخصات اصحاب دعوا یا وکیل یا نمایندگان قانونی آنان با قید اقامتگاه.
3. موضوع دعوا و درخواست طرفین.
4. جهات، دلایل، مستندات، اصول و مواد قانونی که رأی براساس آنها صادر شده‌است.
5. مشخصات و سمت دادرس یا دادرسان دادگاه.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

مینوت رای: نوشته‌ای است که توسط خود دادگاه (دادرس یا دادرسان) در پرونده درج شده و به امضای دادرس یا دادرسان می‌رسد، رای حاوی تاریخ، نام و نام خانوادگی اصحاب دعوی، موضوع دعوی و درخواست اصحاب دعوی، اسباب موجه و مفاد رای می‌باشد.

انشاء لفظی: «ابراز قصد و رضا بوسیله لفظ و کلمه» را انشاء لفظی گویند.

سبب حکم :دلایلی که مستند حکم دادگاه قرار می‌گیرند را مقدمه حکم یا سبب حکم نامند.

پیشینه

در برخی نظام‌های قضایی تشریح سبب حکم را دون منزلت قاضی دانسته و اصولاً در احکام قضات دلایل مورد استناد آورده نمی‌شود. (مانند نظام قضایی انگلستان)

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

مطابق با قوانین آیین دادرسی مدنی می‌توان گفت که احکام دادگاه‌ها دارای سه بخش می‌باشد :۱) مقدمه حکم ۲) اسباب موجهه حکم ۳) منطوق یا نتیجه یا حکم به مفهوم اخص

مطابق با قاعده «تسبیب احکام قضایی» قضات دادگاه‌ها مکلفند دلایل و مستندات حکم خویش را در رای خود مندرج نمایند.

ذکر درخواست طرفین و موضوع دعوا در رای صادره به این علت می‌باشد که دادگاه‌ها حق ندارند بیش از خواسته یا خلاف آن حکم صادر نمایند. موضوع دعوا همان مورد ترافع می‌باشد و درخواست طرفین مطالبه آنان از دادگاه به منظور رفع ترافع می‌باشد.

از ضروریات رای انشاء شده این است که را باید توسط دادرس یا دادرسان امضاء گردد.

مصادیق و نمونه‌ها

نمونه برگ دادنامه اسکن شود

مقالات مرتبط

تحلیلی بر اقناع قضایی در فرایند کشف امور موضوعی دعاوی مدنی‏