ماده ۴۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۳ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۰ توسط Javad (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۴۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی: اگر فرجام خواه دادخواست فرجامی خود را استرداد نماید و یا دادخواست او رد شود حق درخواست فرجام تبعی ساقط می‌شود و اگر درخواست فرجام تبعی شده باشد بلااثر می‌گردد.

پیشینه

مفاد ماده ۴۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹۰ مشابهی نداشته‌است[۱] اما مشابه مفاد آن ذیل ماده ۵۴۶ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ پیش‌بینی شده بود.[۲]

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

فرجام تبعی بازتابی از فرجام اصلی و مخلوق آن است. فرجام تبعی فقط در مقابل فرجام خواه و از طرف کسی که طرف درخواست فرجام واقع شده پذیرفته می‌شود و لذا «اگر فرجام اصلی به نحوی از انحا متوفی شود فرجام تبعی نیز منتفی خواهد شد»[۳] با توجه به اطلاق ماده ۴۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی در صورتی که رای فرجام خواسته پس از رسیدگی دیوان نقض شود و فرجام خواه دادخواست را مسترد کند مشمول این ماده بوده و فرجام تبعی بلا اثر خواهد شد. اما به نظر می‌رسد این اطلاق محل تأمل است.[۴][۵] و این مورد مشمول این ماده نبوده و فرجام تبعی بلااثر نمی‌شود. در هر حال صدور قرار ابطال دادخواست فرجامی به عهده دیوان خواهد بود.[۶]

منابع:

  1. علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2799604
  2. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 564564
  3. سیدمحسن صدرزاده افشار. آیین دادرسی مدنی و بازرگانی دادگاه های عمومی و انقلاب (جلد اول-دوم-سوم). چاپ 11. جهاد دانشگاهی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2265496
  4. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 564568
  5. علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1255496
  6. علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 575952