ماده ۴۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی
ماده ۴۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی: اگر فرجام خواه دادخواست فرجامی خود را استرداد نماید و یا دادخواست او رد شود حق درخواست فرجام تبعی ساقط میشود و اگر درخواست فرجام تبعی شده باشد بلااثر میگردد.
مواد مرتبط
پیشینه
مفاد ماده ۴۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹۰ مشابهی نداشتهاست[۱] اما مشابه مفاد آن ذیل ماده ۵۴۶ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ پیشبینی شده بود.[۲]
نکات تفسیری دکترین
فرجام تبعی بازتابی از فرجام اصلی و مخلوق آن است. فرجام تبعی فقط در مقابل فرجام خواه و از طرف کسی که طرف درخواست فرجام واقع شده پذیرفته میشود و لذا «اگر فرجام اصلی به نحوی از انحا متوفی شود فرجام تبعی نیز منتفی خواهد شد»[۳] با توجه به اطلاق ماده ۴۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی در صورتی که رای فرجام خواسته پس از رسیدگی دیوان نقض شود و فرجام خواه دادخواست را مسترد کند مشمول این ماده بوده و فرجام تبعی بلا اثر خواهد شد. اما به نظر میرسد این اطلاق محل تأمل است.[۴][۵] و این مورد مشمول این ماده نبوده و فرجام تبعی بلااثر نمیشود. در هر حال صدور قرار ابطال دادخواست فرجامی به عهده دیوان خواهد بود.[۶]
نکات توصیفی هوش مصنوعی
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- استرداد دادخواست فرجامی توسط فرجامخواه
- رد شدن دادخواست فرجامی
- سقوط حق درخواست فرجام تبعی در صورت استرداد یا رد دادخواست
- بلااثر شدن فرجام تبعی در صورت درخواست قبلی
منابع
- ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2799604
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 564564
- ↑ سیدمحسن صدرزاده افشار. آیین دادرسی مدنی و بازرگانی دادگاه های عمومی و انقلاب (جلد اول-دوم-سوم). چاپ 11. جهاد دانشگاهی، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2265496
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 564568
- ↑ علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1255496
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 575952