ماده ۱۲۳ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۲۳ قانون آیین دادرسی مدنی: درصورتی که خواسته عین معین نباشد یا عین معین بوده ولی توقیف آن ممکن نباشد، دادگاه معادل قیمت خواسته از سایر اموال خوانده توقیف می‌کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

عین معین: عین معین که نام‌های دیگر عین شخصی یا عین خارجی نیز برای آن استعمال می‌شود به چیزی گفته می‌شود که در خارج موجود بوده و می‌توان به آن اشاره نمود.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

این ماده موارد تجویز توقیف مالی غیر از آنچه موضوع قرار تأمین قرار گرفته را ذکر نموده‌است.

ممکن است مال به لحاض خصوصیات قابل توقیف نباشد یا این که توقیف آن در وضعیتی که در آن واقع است غیرقانونی باشد، مثلاً مال در تصرف فر دیگری بوده و وی نسبت به آن ادعای مالکیت دارد یا آن را متعلق به دیگری معرفی می‌نماید. یا مال غیرمنقولی که سابقه ثبتی ندارد.

از ظاهر این ماده و سایر مواد مربوط به تأمین خواسته این‌طور برداشت می‌شود که قرار تأمین فقط معادل قیمت خواسته صادر می شودو برای هزینه دادرسی و حق الوکاله و سایر خسارتها قرار تأمین صادر نمی‌گردد.

مصادیق و نمونه‌ها

خواسته عین معین باشد اما توقیف آن ممکن نباشد مانند: توقیف یک باب خانه که فاق پلاک ثبتی می‌باشد چرا که توقیف غیرمنقول از طریق بازداشت آن در دفتر املاک ثبت صورت می‌گیرد.

در فرضی که عین معین قابل توقیف نباشد معادل قیمت تعیین شده توسط کارشناس از سایر اموال خوانده بازداشت شود.

رویه‌های قضایی

• [[نظریه شماره ۷/۹۹/۱۱۷۳ مورخ ۱۳۹۹/۰۹/۲۳ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اختیار خواهان در انتخاب دستور موقت یا تأمین خواسته در دعوی استرداد مال منقول]]