ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی
ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی: اقرار شفاهی است وقتی که حین مذاکره در دادگاه به عمل آید و کتبی است درصورتی که در یکی از اسناد یا لوایحی که به دادگاه تقدیم گردیده اظهار شده باشد.
در اقرار شفاهی، طرفی که می‌خواهد از اقرار طرف دیگر استفاده نماید باید از دادگاه بخواهد که اقرار او در صورت مجلس قید شود.
توضیح واژگان
اقرار کتبی: نوشته‌ای که حاوی اخباری به زیان نویسنده و به نفع دیگری می‌باشد[۱] که می‌تواند به موجب نوشته عادی یا رسمی صورت گیرد مانند اقرار در لایحه، دادخواست، یا نامه خصوصی یا قید دین در دفتر تجاری.[۲][۳]
پیشینه
مفادی این ماده در قانون اصول محاکمات حقوقی مصوب ۱۲۹۰ ذیل مواد ۷۷، ۳۰۰ و ۳۰۲ این قانون بیان شده بود[۴] و همچنین مشابه این ماده در ماده ۳۶۷ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ آمده‌است[۵]:«اقرار کتبی است در صورتی که در یکی از اسناد یا لوایحی که به دادگاه داده شده است اظهار شده باشد و شفاهی است در صورتی که در‌حین مذاکره در دادگاه به عمل آید. در اقرار شفاهی طرفی که می‌خواهد از اقرار طرف دیگر استفاده نماید باید از دادگاه بخواهد که اقرار در صورت‌مجلس قید شود».[۶]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
با توجه به این ماده اقرار چه در دادگاه و چه خارج از آن می‌تواند کتبی یا شفاهی باشد، اقرار شفاهی در دادگاه در صورت جلسه قید می‌شود، و در خارج از آن توسط شاهد اثبات می‌شود. [۷][۸][۹][۱۰][۱۱]
به منظور مصون ماندن اقرار شفاهی در دادگاه مقرله می‌تواند درخواست کند تا اقرار شفاهی در صورتجلسه مکتوب شود[۱۲][۱۳] با توجه به این امر آیا استنکاف مقر از امضای صورت جلسه دادگاه اقرار را بی اثر می‌کند؟ برای این سؤال یاد اینطور پاسخ داد که صورت جلسه دادگاه سند رسمی است که توسط مأمور صلاحیت دار تنظیم شده‌است و اعلام دادرس برای صحت مفاد آن مفایت می‌کند هرچند طرفین امضا نکنند. آنجه برای کشف حقیقت اهمیت دارد احراز واقعیت از زبان طرفین دعواست و این امر، رخ داده و دادرس این واقعه را همچون وقایع دیگر بیان می‌کند ،[۱۴] البته به این پاسخ این ایراد وارد است که با پذیرش این امر، امکان سوءاستفاده قضات و رسیدگی بر اساس اطلاعات خلاف واقع فراهم می‌شود. (منبعی ندارم)
مصادیق و نمونه‌ها
۱) اقرار کتبی مانند سندی که مدیون در مورد استقراض به دائن خود می‌دهد یا سندی که بدهکار پس از وصول طلق خود به مدیون می‌دهد.[۱۵]
مقالات مرتبط
منابع:
- ↑ عباس کریمی. ادله اثبات دعوا. چاپ 3. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3386736
- ↑ عصمت حیدری. اقرار مکتوب در امور حقوقی. چاپ 2. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1792580
- ↑ فهیمه ملک زاده. اصطلاحات تشریحی آیین دادرسی (کیفری-مدنی). چاپ 2. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2136840
- ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2797840
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 557824
- ↑ ماده ۳۶۷ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸
- ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5323184
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 457336
- ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5321928
- ↑ سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد ششم) (در ادله اثبات دعوا، اقرار، اسناد، شهادت، امارات، قسم، اصول عملیه). چاپ 7. کتابفروشی اسلامی، 1375. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 274048
- ↑ عصمت حیدری. اقرار مکتوب در امور حقوقی. چاپ 2. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1792132
- ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5323164
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 457340
- ↑ عباس زراعت و حمیدرضا حاجی زاده. ادله اثبات دعوا. چاپ 2. قانون مدار، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1224396
- ↑ سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد ششم) (در ادله اثبات دعوا، اقرار، اسناد، شهادت، امارات، قسم، اصول عملیه). چاپ 7. کتابفروشی اسلامی، 1375. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 274048