ماده ۴۱۴ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۷ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۴۱۴ قانون آیین دادرسی مدنی: فرجام تبعی فقط در مقابل فرجام خواه و از کسی که طرف درخواست فرجام واقع شده، پذیرفته می‌شود.

مواد مرتبط

پیشینه

مشابه ماده ۴۱۴ قانون آیین دادرسی مدنی در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹۰ مشابهی نداشته[۱] اما در مشابه مفاد آن ذیل ماده ۵۴۵ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ پیش‌بینی شده بود.[۲]

نکات تفسیری دکترین ماده 414 قانون آیین دادرسی مدنی

قرجام تبعی در مقابل فرجام خواهی اصلی مطرح می‌شود و لذا در مقابل افرادی از اطراف دعوی که فرجام خواهی ننموده‌اند، امکان طرح فرجام خواهی تبعی وجود ندارد در نتیجه تصمیمی که گرفته می‌شود نیز نسبت به آنان تأثیری نخواهد داشت.[۳][۴] همچنین اگر فرجام اصلی مسترد شود یا دادخواست رد شود فرجام تبعی بلااثر می‌شود.[۵] همچنین فرجام تبعی از جانب شخص ثالث نیز بی اثر می‌باشد.[۶]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 414 قانون آیین دادرسی مدنی

  1. فرجام تبعی تنها بر شخصی که فرجام خواهی کرده ممکن است.
  2. شخصی که مورد درخواست فرجام قرار گرفته می‌تواند درخواست فرجام تبعی دهد.
  3. فرجام تبعی نمی‌تواند مستقل از فرجام اصلی مطرح شود.
  4. محدودیت فرجام تبعی به طرف مقابل فرجام خواه است.

منابع

  1. علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2799596
  2. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 564552
  3. علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد سوم). چاپ 4. فکرسازان، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3986708
  4. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 564556
  5. احمد متین دفتری. آیین دادرسی مدنی و بازرگانی (جلد دوم). چاپ -. مجمع علمی و فرهنگی مجد، -.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2508448
  6. علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 575940