ماده ۱۷۲ قانون آیین دادرسی مدنی
ماده ۱۷۲ قانون آیین دادرسی مدنی: اگر در جریان رسیدگی به دعوای تصرف عدوانی یا مزاحمت یا ممانعت از حق، سند ابرازی یکی از طرفین با رعایت مفاد ماده (۱۲۹۲) قانون مدنی مورد تردید یا انکار یا جعل قرار گیرد، چه تعیین جاعل شده یا نشده باشد، چنانچه سند یادشده مؤثر در دعوا باشد و نتوان از طریق دیگری حقیقت را احراز نمود، مرجع رسیدگی کننده به اصالت سند نیز رسیدگی خواهد کرد.
توضیح واژگان
دعاوی تخلیه: هر دعوی که در رابطه با تخلیه. و خلع ید از اعیان غیرمنقول باشد.[۱]
پیشینه
این ماده در قوانین سالهای ۱۲۹۰ و ۱۳۱۸ مشابهی ندارد. [۲]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
در ادعای جعل اثبات جعلیت سند به عهده مدعی جعل و در اظهار انکار یا تردید اثبات صحت و اصالت از وظایف استناد کننده به سند خواهد بود.[۳]
حق ادعای جعل مقرر در این ماده نقض کننده مقررات مربوط به جعل و انکار و تردید نبوده و رعایت آن موارد الزامی است.[۴] در صورتی که مدعی علیه سندی مبنی بر رضایت مدعی نسبت به اقدامات وی ابراز نماید دعوای مدعی رد میشود.[۵]
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 330540
- ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2797144
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 571072
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 456788
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 571064