ماده ۴۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۴۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی: چنانچه دریک دعوا خواندگان متعدد باشند، طولانی‌ترین موعدی که در مورد یک نفر از آنان رعایت می‌شود شامل دیگران نیز خواهد شد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

مواعد خالص یا آزاد: مواعدی است که روز ابلاغ و روز اقدام جزء مدت به‌شمار نیاید.

پیشینه

مشابه مقاد این ماده در قوانین سال‌های ۱۲۹۰ مشابهی نداشته‌است اما مشابه مفاد آن ذیل ماده ۱۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ پیش‌بینی شده بود.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

قانونگذار در این ماده خواندگان متعدد را در حکم واحد فرض کرده و طولانی‌ترین موعد در مورد هرکدام از آن‌ها را شامل سایر خواندگان نیز خواهد بود. ولذا خواندگان تکلیفی جهت تقدیم دادخواست‌های جداگانه و پرداخت هزینه دادرسی متعدد ندارند. در شرایطی که پرونده دو وکیل دارد که هیچ‌یک حق اقدام انفرادی نداشته باشند نیز طویل‌ترین موعد برای آنان لحاظ خواهد شد. این ماده در مورد خوهان‌های متعدد تصریحی نداشته و لذا طولانی‌ترین مهلت فقط نسبت به همان شخصی که از آن مهلت بهره‌مند است، لازم بوده و در مورد سایر خواهانها نباید رعایت شود.

انتقادات

عدم پیش‌بینی مفاد این ماده برای خواهان‌های متعدد، مورد ایراد و انتقاد می‌باشد.

مصادیق و نمونه‌ها

• دادنامه غیر قطعی برای الف (مقیم خارج کشور است و ب (مقیم داخل کشور است) نسبت به محکومیت به انجام تعهدی صادر گردیده‌است، مهلت تجدیدنظر خواهی از حکم صادره برای هر دو نفر دوماه می‌باشد.