ماده ۳۱۳ قانون آیین دادرسی مدنی
ماده ۳۱۳ قانون آیین دادرسی مدنی: درخواست دستور موقت ممکن است کتبی یا شفاهی باشد. درخواست شفاهی در صورت مجلس قید و به امضای درخواست کننده می‌رسد.
توضیح واژگان
موقت: «آنچه که در مدتی محدود و معین به جا می‌ماند و سپس زایل می‌شود – چیزی که وقت آن معین شده‌است».[۱]
پیشینه
دستور موقت (قرار انسداد) در حقوق انگستان اصولاً باید به صورت کتبی به دادگاه ارائه شود و درخواست کننده دلایل خود را به دادگاه اظهار کند. در صورت ضرورت و فوریت متقاضی می‌تواند به‌طور تلفنی درخواست و دلایل خود را مطرح کند.[۲]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
«دستور موقت حقی است برای خواهان که وی انجام یا عدم انجام امری یا توقیف مالی را از دادگاه درخواست کند.[۳]
مطابق این ماده درخواست دستور موقت به صورت شفاهی نیز پیش‌بینی شده‌است اما مطابق رویه اتخاذ شده توسط محاکم مبنی بر کتبی بودن درخواست‌ها و همچنین تبصره ۲ ماده ۳۲۵ قانون آیین دادرسی مدنی درخواست دستور موقت معادل دعاوی غیر مالی تمبر هزینه دادرسی داشته و در صورت همزمانی درخواست با دادخواست اصلی باید تمبر یاد شده نیز ابطال گردد.[۴]
تأمین خواسته و دستور موقت را می‌توان طی دادخواست اصلی یا قبل از آن یا در ضمن دادرسی به موجب دادخواست تقدیم نمود اما در مورد طرح شفاهی تنها دستور موقت را می‌توان ضفاها بیان نمود.[۵]
منابع:
- ↑ محمدرضا فلاح. دستور موقت (دادرسی فوری) در قانون و رویه قضایی. چاپ 2. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2463804
- ↑ سیدمهدی موسوی. دادرسی فوری در نظام حقوقی ایران و انگلستان. چاپ 1. میزان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3510564
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 573772
- ↑ نصراله قهرمانی. مباحث دشوار آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. خرسندی، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2891008
- ↑ قدرت اله واحدی. آیین دادرسی مدنی کتاب دوم. چاپ 4. میزان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3595492