ماده ۳۸۷ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۳۸۷ قانون آیین دادرسی مدنی: هرگاه از رأی قابل فرجام در مهلت مقرر قانونی فرجام خواهی نشده، یا به هر علتی در آن موارد قرار رد دادخواست فرجامی صادر و قطعی شده باشد و ذی‌نفع مدعی خلاف شرع یا قانون بودن آن رأی باشد، می‌تواند از طریق دادستان کل کشور تقاضای رسیدگی فرجامی بنماید. تقاضای یادشده مستلزم تقدیم دادخواست و پرداخت هزینه دادرسی فرجامی است.

تبصره - مهلت تقدیم دادخواست یک ماه حسب مورد از تاریخ انقضاء مهلت فرجام خواهی یا قطعی شدن قرار رد دادخواست فرجامی یا ابلاغ رأی دیوان عالی کشور درخصوص تأیید قرار رد دادخواست فرجامی می‌باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

رای فرجامی: رایی که پس از رسیدگی فرجامی توسط شعبه دیوان صادر می‌شود که همان اقدام دیوان در ابرام و نقض رای فرجام خواسته می‌باشد.

پیشینه

ماده ۱۷ قانون تجدیدنظر آرای دادگاه‌ها مصوب ۱۳۷۲ و مواد ۵۷۹٬۵۸۰٬۵۸۱ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۷ در قوانین سابق مرتبط با این ماده بوده‌اند، البته این ماده در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹۰ مشابهی نداشته‌است.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

ذینفع می‌تواند از طریق دادستان کل کشور تقاضای رسیدگی فرجامی کند. بر اساس این ماده تنها در صورتی می‌توان دادخواست فرجام را به دادستان کل تقدیم نماید که رای قابل فرجام در مهلت مقرر قانونی فرجام خواهی نشده، یا به هر علت در آن موارد قرار رد دادخواست فرجامی صادر و قطعی شده باشد و ذی‌نفع مدعی خلاف شرع یا قانون بودن آن باشد که این تقاضا مستلزم تقدیم دادخواست و پرداخت هزینه دادرسی می‌باشد. لذا رد دادخواست فرجام عادی که قطعی شده باشد مانع از تقدیم دادخواست فرجامی به دادستان کل نمی‌باشد. در صورتی که این امر با موافقت دادستان مواجه شود، موجب بی اطلاعی فرجام خوانده از اعتراضات فرجامی و محروم ماندن از تنظیم و تقدیم لایحه جوابیه می‌شود؛ لذا باید فرجام خوانده به نحوی مطلع شده تا لایحه خود را به شعبه رسیدگی کننده تقدیم نماید. فلسفه درخواست فرجامی در قانون پیشین حسن اجرای قانون بوده و به همین دلیل این درخواست فاقد مهلت بود، ولی در قانون جدید ظاهراً این درخواست بیشتر برای حمایت از حقوق خواهان می‌باشد.