ماده ۱۱۱ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۱۱ قانون آیین دادرسی مدنی: درخواست تأمین از دادگاهی می‌شود که صلاحیت رسیدگی به دعوا را دارد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۱۰ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۱۱۲ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۲۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸
• ماده ۲۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸

پیشینه

مفاد این ماده در قانون سال ۱۲۹۰ مشابهی نداشته‌است. لیکن در ماده ۲۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ بیان شده بود. همچنین، شایان ذکر است که ماده ۲۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ نیز در مورد تأمین خواسته در دعاوی ارجاع شده به داور بیان می‌داشت در صورتی که دعوا به داور ارجاع شده باشد، درخواست تأمین از دادگاهی تجویز می‌شود که دعوا در آن اقامه و به داوری ارجاع شده‌است.

نکات تفسیری دکترین ماده 111 قانون آیین دادرسی مدنی

با توجه به این ماده درخواست تأمین باید از دادگاهی صورت گیرد که صلاحیت رسیدگی دارد هر چند ممکن است دعوای اصلی در شعب دیگر دادگاه مطرح باشد. البته در عمل دعوای اصلی و درخواست قرار تأمین در یک شعبه مورد بررسی قرار می‌گیرد. منظور از صلاحیت در این ماده اعم از ذاتی و نسبی است و در صورتی که دادگاه خود را صالح نداند، قرار رد تأمین خواسته صادر می‌نماید. همچنین، شایان ذکر است در مورد درخواست تأمین خواسته، در مواردی که رسیدگی به دعوا در صلاحیت هیئت‌های حل اختلاف می‌باشد، به نظر می‌رسد واگذاری رسیدگی به درخواست تأمین خواسته به این هیئت‌ها نیازمند نص قانونی می‌باشد و چنین نصی وجود ندارد و قانونگذار باید در این مورد تصمیم‌گیری نماید.

مصادیق و نمونه ها

توقیف ملک اقدامی تبعی است و چنانچه قبل از اقامه دعوا درخواست گردد، باید از مرجعی که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را دارد درخواست شود.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 111 قانون آیین دادرسی مدنی

1. درخواست تأمین باید به دادگاه صالح ارائه شود.
2. دادگاه صلاحیت‌دار برای درخواست تأمین، همان دادگاهی است که به اصل دعوا رسیدگی می‌کند.
3. انتخاب دادگاه صالح برای درخواست تأمین اهمیت دارد زیرا تأمین ارتباط مستقیم با دعوای اصلی دارد.
4. صلاحیت دادگاه در تأمین بر اساس صلاحیت رسیدگی به دعوا تعیین می‌شود.

رویه های قضایی

• رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره دادگاه صالح در دعوای اعتراض ثالث (دادنامه شماره ۱۴۰۱۰۶۳۹۰۰۰۰۲۱۵۸۸۸)