ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی: شخص ثالث که جلب می‌شود خوانده محسوب و تمام مقررات راجع به خوانده دربارهٔ او جاری است. هر گاه دادگاه احراز نماید که جلب شخص ثالث به منظور تأخیر رسیدگی است می‌تواند دادخواست جلب را از دادخواست اصلی تفکیک نموده به هر یک جداگانه رسیدگی کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۸۴ قانون آیین دادرسی مدنی

توضیح وازگان

شخص ثالث: شخص ثالث کسی است که از طرفین دعوی یا قرارداد نمی‌باشد، خواه قائم مقام باشد خواه نه.

پیشینه

این ماده مشابه ماده ۲۸۱ قانون آیین دادرسی مدنی اصلاحی سال ۱۳۳۴ می‌باشد و در آن مانند این ماده در مورد فرضی صحبت شده‌ است که دادگاه احراز نماید دعوای جلب ثالث به منظور تبانی یا تأخیر رسیدگی مطرح شده‌است، می‌تواند دادخواست جلب ثالث را از دعوای اصلی تفکیک نماید.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

کلیه حقوق و تکالیفی که برای خوانده اصلی دعوی مطرح می‌شود، مشمول مجلوب ثالث می‌باشد مانند حق طرح ایرادات ماده ۸۴ قانون آیین دادرسی مدنی، فاصله ابلاغ تا جلسه و … نکته‌ی دیگر آن که صدور قرار تأمین خواسته به درخواست مجلوب ثالث منتفی است، اما صدور قرار تأمین علیه مجلوب ثالث به درخواست جالب ثالث (که همان خواهان دعوای جلب ثالث می‌باشد) مجاز است.

نکات توضیحی

به نظر برخی از اساتید خوانده دعوی ثالث حق طرح دعوای تقابل را ندارد.

رویه‌های قضایی

• نظریه شماره 7/99/1545 مورخ 1399/11/12 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره دعوای تقابل مجلوب ثالث علیه شخص جالب
• نظریه شماره 7/1400/938 مورخ 1400/09/03 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره ضمانت اجرای عدم رعایت مهلت طرح دعاوی طاری و دعوای ابطال سند مالکیت

مقالات مرتبط

تفکیک دعاوی در دادرسی مدنی

در چه مواردی می‌توان ثالث را به دادرسی جلب نمود (تفسیری بر عبارت لازم بداند مذکور در مادة 135 قانون آیین دادرسی مدنی) اصلاحات تاریخ 18/3/98

دعوای وارد ثالث تبعی درحقوق ایران و فرانسه

اقامه دعاوی طاری در خارج از مهلت