ماده ۴۶۸ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
* [[داوری در آثار استاد جعفری لنگرودی]] | * [[داوری در آثار استاد جعفری لنگرودی]] | ||
* [[مسئولیتهای مدنی داور]] | * [[مسئولیتهای مدنی داور]] | ||
== رویه قضایی == | |||
*[[نظریه شماره 7/1402/379 مورخ 1402/06/21 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تعیین داور]] | |||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۰۴
مواد مرتبط با داوری در قانون آیین دادرسی مدنی |
ماده ۴۶۸ قانون آیین دادرسی مدنی: دادگاه پس از تعیین داور یا داوران و اخذ قبولی، نام و نام خانوادگی و سایر مشخصات طرفین و موضوع اختلاف و نام و نام خانوادگی داور یا داوران و مدت داوری را کتباً به داوران ابلاغ مینماید. در این مورد ابتدای مدت داوری تاریخ ابلاغ به همه داوران میباشد.
توضیح واژگان
- داوری: داوری در لغت به معنای حکومت میان مردم و قضاوت آمدهاست و در اصطلاح میتوان آن را انصراف متخاصمین از مرجع قضایی به اعتبار نهاد توافقی برای رسیدگی به ماهیت دعوا تعریف نمود.[۱]
پیشینه
این ماده جانشین ماده ۶۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ میباشد.[۲]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
اخذ قبولی توسط دادگاه که در ماده ۴۶۸ قانون آیین دادرسی مدنی بیان شدهاست ناظر به موردی است که تعیین داور توسط دادگاه صورت گرفتهاست؛ در غیر این صورت اخذ قبولی به عهده انتخاب کننده داور میباشد.[۳] نکتهی دیگر آن که شخص ثالث نیز موظف است پس از تعیین داور یا داوران و اخذ قبولی، نام و نام خانوادگی و سایر مشخصات طرفین و موضوع اختلاف و نام و نام خانوادگی داور یا داوران و مدت داوری را کتباً به داوران ابلاغ نماید.[۴]
مقالات مرتبط
رویه قضایی
منابع
- ↑ مسعود انوشه پور و مهدی شریفی. استرداد اموال از درخواست تا مصداق. چاپ 2. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2664328
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد چهارم). چاپ 4. فکرسازان، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3999580
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 566000
- ↑ علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1256788