ماده ۲۴۰ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) جز (added Category:صورت جلسه دادگاه using HotCat) |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۲۴۰ قانون آیین دادرسی مدنی''': اظهارات گواه باید عیناً | '''ماده ۲۴۰ قانون آیین دادرسی مدنی''': [[اظهار|اظهارات]] [[شاهد|گواه]] باید عیناً در [[صورت مجلس]] قید و به [[امضا]] یا [[اثر انگشت]] او برسد و اگر گواه نخواهد یا نتواند امضا کند، مراتب در صورت مجلس قید خواهد شد. | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۲۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۲۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۲۴۱ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۲۴۱ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
گواهی: عبارت است از این که شخص به نفع یکی از اصحاب دعوی | [[شهادت|گواهی]]: عبارت است از این که [[شخص حقیقی|شخص]] به [[نفع]] یکی از [[اصحاب دعوا|اصحاب دعوی]] و بر [[ضرر]] دیگری اعلام اطلاع و خبر از وقوع امری کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دستور موقت|ترجمه=|جلد=|سال=1380|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1854052|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=ادریسیان|چاپ=2}}</ref> | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
مفاد این ماده در ماده ۴۲۳ قانون آیین دادرسی مدنی | مفاد این ماده در [[ماده ۴۲۳ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸]] بیان شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=558476|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2797996|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> | ||
== نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | ||
اظهارات گواه باید عیناً در صورت مجلس دادگاه قید شود و به منظور تصدیق اظهارات، | اظهارات گواه باید عیناً در صورت مجلس دادگاه قید شود و به منظور [[تصدیق]] اظهارات، صورت مجلس توسط گواه امضا شود، در صورت استنکاف باید مراتب در صورت مجلس درج و به تأیید دادگاه برسد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=572272|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> همچنین، اظهارات گواه باید با همان الفاظ وی در صورتجلسه قید شود تا در رسیدگی مجدد تشخیص داده شود که استنباط دادرس بدوی از کلمات شاهد درست بوده یا خیر.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=558480|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> نکته‌ی دیگر آن که با توجه به کلمه «باید» در این ماده درج اظهارات گواه، امر و دستور [[قانون]] به دادگاه می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1253244|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref> | ||
اظهارات گواه باید با همان الفاظ وی در صورتجلسه قید شود تا در رسیدگی مجدد | |||
با توجه به کلمه «باید» در این ماده درج اظهارات | |||
== سوابق و مستندات فقهی == | == سوابق و مستندات فقهی == | ||
امام باقر (ع) می‌فرمایند: «اگر مرد شهادت را شنیده‌است ولی او را بر آن شاهد نگرفته‌اند، او مختار است اگر بخواهد، شهادت می‌دهد و اگر بخواهد، سکوت می‌کند؛ مگر از ظالم بفهمد که در این صورت باید شهادت دهد و برای او حلال نیست مگر این که شهادت دهد».<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله | امام باقر (ع) می‌فرمایند: «اگر مرد شهادت را شنیده‌است ولی او را بر آن شاهد نگرفته‌اند، او مختار است اگر بخواهد، شهادت می‌دهد و اگر بخواهد، سکوت می‌کند؛ مگر از ظالم بفهمد که در این صورت باید شهادت دهد و برای او حلال نیست مگر این که شهادت دهد».<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سیم) (قضا و شهادات و حدود و تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فرهنگ سبز|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2790672|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=اسماعیل تبار|نام۲=سیداحمدرضا|نام خانوادگی۲=حسینی|نام۳=مهدی (ترجمه)|نام خانوادگی۳=حسینیان قمی|چاپ=1}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سیم) (قضا و شهادات و حدود و تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فرهنگ سبز|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2790664|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=اسماعیل تبار|نام۲=سیداحمدرضا|نام خانوادگی۲=حسینی|نام۳=مهدی (ترجمه)|نام خانوادگی۳=حسینیان قمی|چاپ=1}}</ref> | ||
امام صادق (ع) فرمودند: «اگر مرد شهادت را بشنود ولی بر آن شاهد گرفته نشده بود، مختار است، اگر بخواهد، شهادت می‌دهد و اگر بخواهد، سکوت می‌کند، حضرت افزود: ولی اگر او را شاهد گرفته‌اند، حق ندارد مگر این که شهادت دهد»<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله | امام صادق (ع) فرمودند: «اگر مرد شهادت را بشنود ولی بر آن شاهد گرفته نشده بود، مختار است، اگر بخواهد، شهادت می‌دهد و اگر بخواهد، سکوت می‌کند، حضرت افزود: ولی اگر او را شاهد گرفته‌اند، حق ندارد مگر این که شهادت دهد».<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سیم) (قضا و شهادات و حدود و تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فرهنگ سبز|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2790676|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=اسماعیل تبار|نام۲=سیداحمدرضا|نام خانوادگی۲=حسینی|نام۳=مهدی (ترجمه)|نام خانوادگی۳=حسینیان قمی|چاپ=1}}</ref> | ||
امام باقر (ع) دربارهٔ مردی که در | امام باقر (ع) دربارهٔ مردی که در حسابرسی دو نفر حاضر می‌شود پس از آن، آن دو نفر از او می‌خواهند که بر آنچه از آن دو شنیده‌است شهادت می‌دهد، حضرت فرمود: آن در اختیار وی است. اگر بخواهد شهادت می‌دهد و اگر بخواهد، شهادت نمی‌دهد و اگر به حقی که شنیده‌است شهادت دهد یا شهادت ندهد، چیزی بر او نیست؛ چون آن دو نفر او را شاهد نگرفته بودند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سیم) (قضا و شهادات و حدود و تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فرهنگ سبز|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2790668|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=اسماعیل تبار|نام۲=سیداحمدرضا|نام خانوادگی۲=حسینی|نام۳=مهدی (ترجمه)|نام خانوادگی۳=حسینیان قمی|چاپ=1}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سیم) (قضا و شهادات و حدود و تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فرهنگ سبز|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2790692|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=اسماعیل تبار|نام۲=سیداحمدرضا|نام خانوادگی۲=حسینی|نام۳=مهدی (ترجمه)|نام خانوادگی۳=حسینیان قمی|چاپ=1}}</ref> | ||
== مصادیق و نمونه‌ها == | == مصادیق و نمونه‌ها == | ||
اظهارات گواه باید با همان الفاظ وی در صورتجلسه قید شود حتی اگر غلط تلفظ وجود داشته باشد مثلاً به جای دیوار بگوید دیفال، اهمیت این موضوع به این دلیل است که در رسیدگی مجدد تشخیص داده شود که استنباط دادرس بدوی از کلمات شاهد درست بوده یا خیر <ref | همانطور که بیان شد، اظهارات گواه باید با همان الفاظ وی در صورتجلسه قید شود حتی اگر غلط تلفظ وجود داشته باشد مثلاً به جای دیوار بگوید دیفال، اهمیت این موضوع به این دلیل است که در رسیدگی مجدد تشخیص داده شود که استنباط دادرس بدوی از کلمات شاهد درست بوده یا خیر.<ref name=":0" /><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1379|ناشر=خط سوم|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3826096|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> | ||
== منابع | == منابع == | ||
{{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}} | {{پانویس}}{{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}} | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]] | [[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
[[رده:دادرسی نخستین]] | [[رده:دادرسی نخستین]] | ||
[[رده:رسیدگی به دلایل]] | [[رده:رسیدگی به دلایل]] | ||
[[رده:شهادت]] | |||
[[رده:تکالیف قاضی]] | |||
[[رده:صورت جلسه دادگاه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۲
ماده ۲۴۰ قانون آیین دادرسی مدنی: اظهارات گواه باید عیناً در صورت مجلس قید و به امضا یا اثر انگشت او برسد و اگر گواه نخواهد یا نتواند امضا کند، مراتب در صورت مجلس قید خواهد شد.
توضیح واژگان
گواهی: عبارت است از این که شخص به نفع یکی از اصحاب دعوی و بر ضرر دیگری اعلام اطلاع و خبر از وقوع امری کند.[۱]
پیشینه
مفاد این ماده در ماده ۴۲۳ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ بیان شده بود.[۲][۳]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
اظهارات گواه باید عیناً در صورت مجلس دادگاه قید شود و به منظور تصدیق اظهارات، صورت مجلس توسط گواه امضا شود، در صورت استنکاف باید مراتب در صورت مجلس درج و به تأیید دادگاه برسد.[۴] همچنین، اظهارات گواه باید با همان الفاظ وی در صورتجلسه قید شود تا در رسیدگی مجدد تشخیص داده شود که استنباط دادرس بدوی از کلمات شاهد درست بوده یا خیر.[۵] نکته‌ی دیگر آن که با توجه به کلمه «باید» در این ماده درج اظهارات گواه، امر و دستور قانون به دادگاه می‌باشد.[۶]
سوابق و مستندات فقهی
امام باقر (ع) می‌فرمایند: «اگر مرد شهادت را شنیده‌است ولی او را بر آن شاهد نگرفته‌اند، او مختار است اگر بخواهد، شهادت می‌دهد و اگر بخواهد، سکوت می‌کند؛ مگر از ظالم بفهمد که در این صورت باید شهادت دهد و برای او حلال نیست مگر این که شهادت دهد».[۷][۸]
امام صادق (ع) فرمودند: «اگر مرد شهادت را بشنود ولی بر آن شاهد گرفته نشده بود، مختار است، اگر بخواهد، شهادت می‌دهد و اگر بخواهد، سکوت می‌کند، حضرت افزود: ولی اگر او را شاهد گرفته‌اند، حق ندارد مگر این که شهادت دهد».[۹]
امام باقر (ع) دربارهٔ مردی که در حسابرسی دو نفر حاضر می‌شود پس از آن، آن دو نفر از او می‌خواهند که بر آنچه از آن دو شنیده‌است شهادت می‌دهد، حضرت فرمود: آن در اختیار وی است. اگر بخواهد شهادت می‌دهد و اگر بخواهد، شهادت نمی‌دهد و اگر به حقی که شنیده‌است شهادت دهد یا شهادت ندهد، چیزی بر او نیست؛ چون آن دو نفر او را شاهد نگرفته بودند.[۱۰][۱۱]
مصادیق و نمونه‌ها
همانطور که بیان شد، اظهارات گواه باید با همان الفاظ وی در صورتجلسه قید شود حتی اگر غلط تلفظ وجود داشته باشد مثلاً به جای دیوار بگوید دیفال، اهمیت این موضوع به این دلیل است که در رسیدگی مجدد تشخیص داده شود که استنباط دادرس بدوی از کلمات شاهد درست بوده یا خیر.[۵][۱۲]
منابع
- ↑ محمدرضا ادریسیان. دستور موقت. چاپ 2. ققنوس، 1380. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1854052
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 558476
- ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2797996
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 572272
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 558480
- ↑ علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1253244
- ↑ احمد اسماعیل تبار، سیداحمدرضا حسینی و مهدی (ترجمه) حسینیان قمی. منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سیم) (قضا و شهادات و حدود و تعزیرات). چاپ 1. فرهنگ سبز، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2790672
- ↑ احمد اسماعیل تبار، سیداحمدرضا حسینی و مهدی (ترجمه) حسینیان قمی. منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سیم) (قضا و شهادات و حدود و تعزیرات). چاپ 1. فرهنگ سبز، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2790664
- ↑ احمد اسماعیل تبار، سیداحمدرضا حسینی و مهدی (ترجمه) حسینیان قمی. منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سیم) (قضا و شهادات و حدود و تعزیرات). چاپ 1. فرهنگ سبز، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2790676
- ↑ احمد اسماعیل تبار، سیداحمدرضا حسینی و مهدی (ترجمه) حسینیان قمی. منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سیم) (قضا و شهادات و حدود و تعزیرات). چاپ 1. فرهنگ سبز، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2790668
- ↑ احمد اسماعیل تبار، سیداحمدرضا حسینی و مهدی (ترجمه) حسینیان قمی. منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سیم) (قضا و شهادات و حدود و تعزیرات). چاپ 1. فرهنگ سبز، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2790692
- ↑ عباس زراعت. آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی. چاپ 1. خط سوم، 1379. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3826096