ماده ۱۸۵ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۱۷۸ قانون آیین دادرسی مدنی]] | * [[ماده ۱۷۸ قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
* [[ماده ۱۷۹ قانون آیین دادرسی مدنی]] | * [[ماده ۱۷۹ قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۵: | ||
این ماده مشابه [[ماده ۶۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸]] می‌باشد که همچون این ماده در صورت عدم سازش گذشت‌های طرفین لازم الرعایه نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2797524|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=557464|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | این ماده مشابه [[ماده ۶۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸]] می‌باشد که همچون این ماده در صورت عدم سازش گذشت‌های طرفین لازم الرعایه نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2797524|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=557464|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | ||
== نکات | == نکات تفسیری دکترین == | ||
با توجه به این ماده می‌توان این چنین برداشت نمود که [[قانونگذار]] تعهدات و گذشت‌هایی را که طرفین هنگام تراضی به سازش به عمل آورده اند نوعی [[شرط ابتدایی]] تلقی نموده و آن را تعهدآور ندانسته است چراکه تعهدات و گذشت‌ها موکول به نتیجه [[قرارداد]] که همان سازش می‌باشد بوده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=457100|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=571672|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> شایان ذکر است در صورتی که سازش نامه صحیحاً واقع شده باشد، عدول از مفاد آن مستند به [[ماده ۷۶۰ قانون مدنی]] ممکن نیست اما [[ادعا|ادعای]] اشتباه نسبت به آن وفق [[ماده ۷۶۲ قانون مدنی]] پذیرفته می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=557468|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | با توجه به این ماده می‌توان این چنین برداشت نمود که [[قانونگذار]] تعهدات و گذشت‌هایی را که طرفین هنگام تراضی به سازش به عمل آورده اند نوعی [[شرط ابتدایی]] تلقی نموده و آن را تعهدآور ندانسته است چراکه تعهدات و گذشت‌ها موکول به نتیجه [[قرارداد]] که همان سازش می‌باشد بوده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=457100|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=571672|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> شایان ذکر است در صورتی که سازش نامه صحیحاً واقع شده باشد، عدول از مفاد آن مستند به [[ماده ۷۶۰ قانون مدنی]] ممکن نیست اما [[ادعا|ادعای]] اشتباه نسبت به آن وفق [[ماده ۷۶۲ قانون مدنی]] پذیرفته می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=557468|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | ||
== نکات توصیفی هوش مصنوعی == | |||
{{هوش مصنوعی (ماده)}} | |||
# سازش در این ماده به توافقی اشاره دارد که ممکن است بین طرفین در جریان دادرسی اتفاق بیفتد. | |||
# اگر سازش نهایی نشود، یعنی به توافق نهایی و رسمی نرسند، هیچ تعهد یا گذشتی که در مسیر دستیابی به سازش انجام شده، الزام‌آور نخواهد بود. | |||
# این ماده از اهمیت سازش نهایی و رسمی در جریان دادرسی سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که سازش باید به شکل معتبری محقق شود تا تعهدات آن الزام‌آور باشد. | |||
# برگزاری جلسه سازش به‌خودی‌خود تضمین تعهدات نیست و صرفاً در صورت نهایی شدن سازش است که تعهدات الزام‌آور می‌شوند. | |||
# در صورتی که سازش محقق نشود، طرفین می‌توانند به مسیر دادرسی معمولی خود ادامه دهند. | |||
== رویه های قضایی == | |||
* [[رای دادگاه درباره ابطال گزارش اصلاحی (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۳۰۰۰۸۶۱)]] | * [[رای دادگاه درباره ابطال گزارش اصلاحی (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۳۰۰۰۸۶۱)]] | ||
| خط ۳۶: | خط ۴۳: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}} | {{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}} | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]] | [[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
[[رده:دادرسی نخستین]] | [[رده:دادرسی نخستین]] | ||
[[رده:سازش و درخواست آن]] | [[رده:سازش و درخواست آن]] | ||
[[رده:سازش]] | [[رده:سازش]] | ||
نسخهٔ ۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۹
ماده ۱۸۵ قانون آیین دادرسی مدنی: هر گاه سازش محقق نشود، تعهدات و گذشت‌هایی که طرفین هنگام تراضی به سازش به عمل آورده‌اند لازم الرعایه نیست.
مواد مرتبط
- ماده ۱۷۸ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۷۹ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۰ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۱ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۲ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۳ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۴ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۶ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۷ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۸ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۹ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۹۱ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۹۲ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۹۳ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۷۶۰ قانون مدنی
- ماده ۷۶۲ قانون مدنی
پیشینه
این ماده مشابه ماده ۶۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ می‌باشد که همچون این ماده در صورت عدم سازش گذشت‌های طرفین لازم الرعایه نیست.[۱][۲]
نکات تفسیری دکترین
با توجه به این ماده می‌توان این چنین برداشت نمود که قانونگذار تعهدات و گذشت‌هایی را که طرفین هنگام تراضی به سازش به عمل آورده اند نوعی شرط ابتدایی تلقی نموده و آن را تعهدآور ندانسته است چراکه تعهدات و گذشت‌ها موکول به نتیجه قرارداد که همان سازش می‌باشد بوده است.[۳][۴] شایان ذکر است در صورتی که سازش نامه صحیحاً واقع شده باشد، عدول از مفاد آن مستند به ماده ۷۶۰ قانون مدنی ممکن نیست اما ادعای اشتباه نسبت به آن وفق ماده ۷۶۲ قانون مدنی پذیرفته می‌شود.[۵]
نکات توصیفی هوش مصنوعی
 | محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- سازش در این ماده به توافقی اشاره دارد که ممکن است بین طرفین در جریان دادرسی اتفاق بیفتد.
- اگر سازش نهایی نشود، یعنی به توافق نهایی و رسمی نرسند، هیچ تعهد یا گذشتی که در مسیر دستیابی به سازش انجام شده، الزام‌آور نخواهد بود.
- این ماده از اهمیت سازش نهایی و رسمی در جریان دادرسی سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که سازش باید به شکل معتبری محقق شود تا تعهدات آن الزام‌آور باشد.
- برگزاری جلسه سازش به‌خودی‌خود تضمین تعهدات نیست و صرفاً در صورت نهایی شدن سازش است که تعهدات الزام‌آور می‌شوند.
- در صورتی که سازش محقق نشود، طرفین می‌توانند به مسیر دادرسی معمولی خود ادامه دهند.
رویه های قضایی
منابع
- ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2797524
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 557464
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 457100
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 571672
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 557468