ماده ۳۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۳۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی: تجدیدنظرخواهی از آرای قابل تجدیدنظر که در قانون احصاء گردیده مانع اجرای حکم خواهد بود، هر چند دادگاه صادرکننده رأی آن را قطعی اعلام نموده باشد مگر در مواردی که طبق قانون استثناء شده باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۳۴۶ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۳۴۸ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۱۷۵ قانون آیین دادرسی مدنی

توضیح واژگان

• تجدیدنظر: مقصود از تجدید نظر، قضاوت کردن مجدد رای قطعی صادر شده‌است.
• رأی قطعی: رأی قطعی یا حکم قطعی، رأی و حکمی است که از هیچ‌یک از طرق عادی، قابل شکایت (واخواهی، تجدیدنظر) نباشد.

پیشینه

در قوانین سابق در باب ششم قانون محاکمات حقوقی سال ۱۳۲۹ و لایحه اجراء احکام دادگستری در مورد اجرای احکام قطعی تجدیدنظر خواه شده مطالبی بیان شده بود. همچنین، ماده ۵۰۱ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ نیز پژوهش را مانع از اجرای حکم می‌دانست.

نکات تفسیری دکترین ماده 347 قانون آیین دادرسی مدنی

اثر تعلیقی یا توقیفی دادخواست تجدیدنظر به این معناست که با ارائه دادخواست تجدیدنظر از جانب تجدیدنظر خواه اجرای حکم صادر شده متوقف و تعلیق به صدور حکم تجدیدنظر خواهد شد. لذا حتی اگر به دلیل اعلام قطعیت حکم توسط دادگاه صادر کننده حکم اجراییه صادر شده باشد با احراز قابل تجدیدنظر بودن حکم دستور اجرا تعطیل و عملیات اجرایی متوقف می‌شود. شایان ذکر است که ماده ۱۷۵ قانون آیین دادرسی مدنی یکی از موارد استثنای ماده ۳۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی می‌باشد از طرفی در مورد دعاوی تصرف نیز تجدیدنظر خواهی مانع از اجرای حکم نمی‌باشد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 347 قانون آیین دادرسی مدنی

1. تجدیدنظرخواهی می‌تواند مانع اجرای حکم شود.
2. آرای قابل تجدیدنظر در قانون مشخص و احصاء شده‌اند.
3. حتی اگر دادگاه رأی را قطعی اعلام کرده باشد، تجدیدنظرخواهی می‌تواند جلوی اجرای حکم را بگیرد.
4. استثنائاتی وجود دارد که طبق قانون مانعیت اجرای حکم را لغو می‌کند.

مقالات مرتبط

• قانون حاکم بر قرارداد بین المللی؛ بررسی موردی دادنامه ای از شعبه ی 18 دادگاه تجدیدنظر استان تهران