ماده ۴۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۴۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی: اگر درخصوص دعوایی، رأیی صادره شود که به حقوق شخص ثالث خللی وارد آورد و آن شخص یا نماینده او در دادرسی که منتهی به رأی شده‌است به عنوان اصحاب دعوا دخالت نداشته باشد، می‌تواند نسبت به آن رأی اعتراض نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

اعتراض ثالث: شخص ثالثی که در دعوای اصلی دخالتی نداشته به طرفیت محکوم له و محکوم علیه مبادرت به طرح دعوی و تقدیم دادخواست می‌نماید. این امر در اصطلاح حقوقی اعتراض ثالث نامیده می‌شود.

پیشینه

در حقوق برخی کشورهای اروپایی امکان طرح دعوی اعتراض ثالث وجود ندارد اما در حقوق ایران ابتدا در قانون موقتی اصول محاکمات حقوقی مصوب ۱۳۲۹ هجری قمری پیش‌بینی شده بود، اعتراض ثالث در این قانون عمدتاً از قانون قدیم آیین دادرسی مدنی فرانسه الهام گرفته بود؛ بعدها در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ تکمیل گردیده و دیوانعالی کشور ابهامات آن را مرتفع کرد. در قانون آیین دادرسی مدنی سابق ذیل مواد ۵۸۲ تا ۵۹۰ تحت عنوان اعتراض شخص ثالث، شکایت مزبور را به نحو کاملتری پیش‌بینی نمود.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

اعتراض ثالث یکی از طرق فوق‌العاده شکایت از آرا می‌باشد که برای اشخاص ثالث در نظر گرفته شده‌است ، در آیین دادرسی اعتراض ثالث، شخص ثالث کسی است که اصالتاً یا توسط نماینده قانونی به مفهوم اعم در دادرسی منتهی به صدور رای دخالتی نداشته‌است. در این موارد چنانجه حکم صادر شده در دادرسی مزبور موجب اخلال به حقوق شخص ثالثی گردد، شخص ثالث موصوف حق دارد که نسبت به آن حکم اعتراض کند چنانچه دعوی ورود ثالث در اثنای رسیدگی رد شده باشد، ثالث امکان طرح دعوی موضوع این ماده را دارد.

رویه‌های قضایی

• رای وحدت رویه شماره 818 مورخ 7/ 10/ 1400 ھیات عمومی دیوان عالی کشور

مقالات مرتبط

• شرط پوشش دهی به غرامات و ادعاهای اشخاص ثالث در قراردهای تجاری
• مصادیق عدول از قواعد دادرسی در دعوای فروش ترکه با نگرش به رویه قضایی

• نقش دعاوی گروهی در حمایت از مصرف‌کننده
• اعتراض ثالث به رأی ورشکستگی در آیینه رویه قضایی