ماده ۱۴۰ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۴۰ قانون آیین دادرسی مدنی: قرار رد دادخواست جلب شخص ثالث، با حکم راجع به اصل دعوا قابل تجدیدنظر است.

در صورتی که قرار در مرحله تجدیدنظر فسخ شود، پس از فسخ قرار، رسیدگی به آن با دعوای اصلی، در دادگاهی که به عنوان تجدیدنظر رسیدگی می‌نماید، به عمل می‌آید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۱۴۱ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۵۱ قانون آیین دادرسی مدنی

نکات تفسیری دکترین ماده 140 قانون آیین دادرسی مدنی

منظور از قرار رد دادخواست در ابتدای ماده قراری است که دفتر دادگاه به علت نبود شرایط موجود در ماده ۵۱ قانون آیین دادرسی مدنی و عدم رفع نقص در مهلت قانونی صادر می‌نماید. نکته‌ی دیگر آن که به نظر می‌رسد بخش اخیر این ماده استثنایی بر اصل رسیدگی دو مرحله‌ای به دعاوی می‌باشد. در نهایت، شایان ذکر است درخواست تجدیدنظر از قرار رد دعوای ثالث، هم از جانب مجلوب ثالث و هم خواهان دعوای ثالث (جالب) قابل طرح می‌باشد.

نکات توضیحی ماده 140 قانون آیین دادرسی مدنی

در صورت فسخ قرار رد دعوای جلب ثالث صادره از مرحله بدوی در مرحله تجدیدنظر، رسیدگی به دعوای جلب ثالث منوط به تجدیدنظرخواهی از دعوای اصلی و توامان با همان دعوی صورت می‌پذیرد. مفهوم مخالف این ماده این است که در صورتی که حکم راجع به دعوای اصلی قابل تجدیدنظر نباشد یا نسبت به آن در مهلت قانونی تجدیدنظر خواهی نشود، قرار رد دادخواست جلب ثالث به تنهایی قابل اعتراض و تجدیدنظرخواهی نمی‌باشد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 140 قانون آیین دادرسی مدنی

1. قرار رد دادخواست جلب شخص ثالث با حکم راجع به اصل دعوا قابل تجدیدنظر است.
2. اگر قرار در مرحله تجدیدنظر فسخ شود، رسیدگی به آن با دعوای اصلی در دادگاه تجدیدنظر انجام می‌شود.
3. دادگاه تجدیدنظر تنها مرجع تصمیم‌گیری پس از فسخ قرار است.
4. امکان فسخ قرار در مرحله تجدیدنظر پیش‌بینی شده است.
5. رسیدگی به دعوای اصلی و جلب شخص ثالث پس از فسخ، به‌صورت همزمان در دادگاه تجدیدنظر صورت می‌گیرد.

مقالات مرتبط

• دعوای‌اضافی