ماده ۲۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
مشابه این ماده، ذیل [[ماده ۴۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۲۹۰]] نیز پیش‌بینی شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2798492|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> همچنین، در ماده ۱۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب | مشابه این ماده، ذیل [[ماده ۴۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۲۹۰]] نیز پیش‌بینی شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2798492|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> همچنین، در ماده ۱۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸، دادگاه‌ها نسبت به قرارهایی که مستقلاً قابل [[تجدیدنظر خواهی|پژوهش]] نبودند موظف به پاکنویس قرار نبودند اما با توجه به صراحت این ماده مطلق آرا صادره از محاکم اعم از حکم و قرار باید پاکنویس شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3857152|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=4}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=سلسبیل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=474796|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref> | ||
== نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | ||
نسخهٔ ۲۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۴
ماده ۲۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی: رأی دادگاه باید ظرف پنج روز از تاریخ صدور پاکنویس شده و به امضای دادرس یا دادرسان صادرکننده رأی برسد.
توضیح واژگان
رأی: رأی دادگاه یا حکم است یا قرار.[۱] چنانچه رأی دادگاه راجع به ماهیت دعوا و قاطع آن به‌طور جزئی یا کلی باشد، حکم، و در غیر این صورت قرار نامیده می‌شود.[۲]
پیشینه
مشابه این ماده، ذیل ماده ۴۴۷ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۲۹۰ نیز پیش‌بینی شده بود.[۳] همچنین، در ماده ۱۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸، دادگاه‌ها نسبت به قرارهایی که مستقلاً قابل پژوهش نبودند موظف به پاکنویس قرار نبودند اما با توجه به صراحت این ماده مطلق آرا صادره از محاکم اعم از حکم و قرار باید پاکنویس شوند.[۴][۵]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
مطابق ماده ۲۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی آرای صادره از محاکم اعم از آرای قابل اعتراض یا غیرقابل اعتراض باید ظرف ۵ روز پاکنویس و به صورت دادنامه تنظیم شوند.[۶]
مطابق مواد ۲۹۶ و ۲۹۷ قانون آیین دادرسی مدنی آرای صادره از دادگاه‌ها دو نوبت به امضای دادرس (دادرسان) خواهد رسید ابتدا زمان انشای رای و سپس پس از تنظیم دادنامه.[۷] هر دو این امضا دارای اهمیت ویژه ای می‌باشد چرا که رای دادگاه بدون امضا دادرس فاقد ارزش قضایی و قانونی است.[۸] البته در عمل پیش نویس رای در فرم مخصوصی که توسط قوه قضاییه تنظیم گردیده و دادنامه نامیده می‌شود تایپ شده و به امضای دادرس یا دادرسان در می‌آید.[۹]
رویه قضایی
- نظریه شماره ۱۰۰۲/۹۵/۷ مورخ ۱۳۹۵/۰۵/۰۲ اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- رای دادگاه درباره اعتراض ثالث نسبت به دستور فروش ملک مشاع (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۲۹۰۱۴۰۷)
نشست‌های علمی مرتبط
مقالات مرتبط
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ علی مهاجری. آیین قضاوت مدنی در محاکم ایران. چاپ 5. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405236
- ↑ ماده ۲۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی
- ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2798492
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد سوم). چاپ 4. فکرسازان، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3857152
- ↑ علی عباس حیاتی. شرح قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 2. سلسبیل، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 474796
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 573412
- ↑ علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1250504
- ↑ قدرت اله واحدی. آیین دادرسی مدنی کتاب دوم. چاپ 4. میزان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3597660
- ↑ قدرت اله واحدی. آیین دادرسی مدنی کتاب دوم. چاپ 4. میزان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3597764