ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱۶: خط ۱۶:
== مقالات مرتبط ==
== مقالات مرتبط ==
*[[حمایت دادگاه های ملی از دیوان های داوری خارجی در تحصیل ادله]]
*[[حمایت دادگاه های ملی از دیوان های داوری خارجی در تحصیل ادله]]
*[[مسئولیت‌های مدنی داور]]


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۴: خط ۲۵:
[[رده:داوری]]
[[رده:داوری]]
[[رده:حق الزحمه داور]]
[[رده:حق الزحمه داور]]
[[رده:نحوه تقسیم حق الزحمه داور]]
[[رده:داور متعدد]]
[[رده:حقوق داور]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۵۶

ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی: در صورت تعدد داور، حق‌الزحمه بالسویه بین آنان تقسیم می‌شود.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

مطابق ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی بین داوران اختصاصی و مشترک تفاوتی از جهت حق‌الزحمه وجود ندارد، اما چنانچه در امر داوری تعدادی از داوران تحقیقات و بررسی‌های بیشتری را نسبت به سایر داوران انجام داده باشند، می‌توان با توافق همه داوران حق‌الزحمه بیشتری را برای آن‌ها پیش‌بینی نمود.[۲][۳] در هر حال، طرفین نمی‌توانند در قرارداد داوری نحوه تقسیم حق‌الزحمه داوران را تعیین نمایند چراکه به دلالت ماده ۴۸۴ قانون آیین دادرسی مدنی ترتیب و نحوه رسیدگی داوران توسط خود آنان تعیین می‌شود.[۴] مورد دیگر اینکه در ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی در مورد زمان پرداخت حق‌الزحمه صحبتی نشده اما اصولاً پرداخت حق‌الزحمه پس از صدور رأی صورت می‌گیرد.[۵]

مقالات مرتبط

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 328812
  2. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 566404
  3. علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 576776
  4. علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد چهارم). چاپ 4. فکرسازان، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4021852
  5. علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد چهارم). چاپ 4. فکرسازان، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4021888