ماده ۲۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۲۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی: اظهار تردید یا انکار نسبت به دلایل و اسناد ارائه شده حتی الامکان باید تا اولین جلسه دادرسی به عمل آید و چنانچه در جلسه دادرسی منکر شود و یا نسبت به صحت و سقم آن سکوت نماید حسب مورد آثار انکار و سکوت بر او مترتب خواهد شد. در مواردی که رأی دادگاه بدون دفاع خوانده صادرمی شود، خوانده ضمن واخواهی از آن، انکار یا تردید خود را به دادگاه اعلام می‌دارد. نسبت به مدارکی که در مرحله واخواهی مورداستناد واقع می‌شود نیز اظهار تردید یا انکار باید تا اولین جلسه دادرسی به عمل آید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

منکر: کسی است که خواسته دعوی را تکذیب کرده یا در برابر مدعی سکوت اختیار نماید، به‌طور کلی هر واکنشی که مدعی علیه در رد خواسته از خود نشان دهد.

پیشینه

مهلت مذکور در این ماده در قانون آیین دادرسی مدنی سابق ذیل ماده ۳۳۷ بیان شده بود.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

عبارت «حتی الامکان» را باید ناظر به مواردی دانست که سند تا اولین جلسه دادرسی ابراز نشده باشد.

مطابق قسمت دوم این ماده در صورت واخواهی ار رای غیابی صادره، انکار و تردید نسبت به اسناد ارائه شده باید ضمیمه دادخواست واخواهی ارائه شود.

با توجه به مفهوم این ماده به نظر می‌رسد واخوانده نیز می‌تواند به منظور رد اسناد ابرازی واخواه در جلسه اول رسیدگی به واخواهی انکار یا تردید خود را مطرح نماید.

با توجه به ماده ۲۲۰ ۵ دادگاه با دو شرط به ادعای جعل رسیدگی می‌نماید، اولا صاحب سند آن را مسترد نکند، دوما ادعای جعل مؤثر در دعوا باشد.

رویه های قضایی

• رای دادگاه درباره اثر فوت برخی خواندگان قبل از اقامه دعوی (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۲۳۲۰۱۲۶۴)
• رای دادگاه درباره اثر اثبات جعلیت امضاء یکی از مسئولین چک بر مسئولیت سایرین (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۲۳۵۰۰۳۰۵)
• رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره تکلیف دادگاه در فرض عدم کفایت ادله اثبات دعوا

مقالات مرتبط

• مفهوم اصطلاح «تا اولین جلسه دادرسی»
• استمرار دادرسی و احکام آن در حقوق ایران و فرانسه