ماده ۴۷۵ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۵: خط ۳۵:
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]]
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]]
[[رده:داوری]]
[[رده:داوری]]
[[رده:شخص ثالث در داوری]]

نسخهٔ ‏۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۸

ماده ۴۷۵ قانون آیین دادرسی مدنی: شخص ثالثی که برابر قانون به دادرسی جلب شده یا قبل یا بعد از ارجاع اختلاف به داوری وارد دعوا شده باشد، می‌تواند با طرفین دعوای اصلی در ارجاع امر به داوری و تعیین داور یا داوران تعیین شده تراضی کند و اگر موافقت حاصل نگردید، به دعوای او برابر مقررات به‌طور مستقل رسیدگی خواهد شد.

مواد مرتبط

آیین‌نامه‌ها و بخشنامه‌های مرتبط

توضیح واژگان

  • داوری: داوری در لغت به معنای حکومت میان مردم و قضاوت آمده‌است و در اصطلاح می‌توان آن را انصراف متخاصمین از مرجع قضایی به اعتبار نهاد توافقی برای رسیدگی به ماهیت دعوا تعریف نمود.[۱]

مطالعات تطبیقی

ماده ۷۲ قانون داوری انگلستان نیز دارای حکمی مشابه ماده ۴۷۵ قانون آیین دادرسی مدنی می‌باشد.[۲] همچنین در ماده ۶۶ قانون آیین دادرسی مدنی فرانسه و ماده ۱۰ قانون متحد الشکل داوری ایالات متحده نیز موضوع ورود ثالث پیش‌بینی شده‌است.[۳][۴]

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

موافقتنامه داوری تنها نسبت به اشخاصی که آن را تنظیم نموده‌اند، مؤثر می‌باشد.[۵] لذا در صورت دخالت اشخاص ثالث نیازمند تراضی همه‌ی اطراف دعوا می‌باشد. بنابراین، صرف اعلام یک طرفه‌‌ی شخص ثالث مبنی بر موافقت با داوری در خصوص دعوای طاری مؤثر نبوده و این امر نیازمند تراضی طرفین می‌باشد.[۶] در داوری‌های مرکز داوری اتاق بازرگانی نیز مطابق ماده ۴۷ آیین نامه نحوه ارائه خدمات مرکز داوری، ورود ثالث مشروط بر اینکه ثالث موافقتنامه داوری، داور تعیین شده و آیین داوری را بپذیرد و ورود وی مورد ایراد هیچ‌یک از طرفین نباشد، مجاز می‌باشد. در این آیین نامه بر خلاف ماده ۴۷۵ قانون آیین دادرسی مدنی، سکوت طرفین برای ورود ثالث کفایت می‌کند و نیاز به موافقت آنان نیست.[۷]

مصادیق و نمونه‌ها

  • الف بر ب به خواسته خلع ید از یک پلاک ثبتی طرح دعوا می‌نماید. ب شخص پ را که ملک را از او خریده‌است برای پاسخگوئی به الف، به دعوا جلب می‌نماید. در جریان دادرسی الف و ب توافق می‌کنند که اختلاف آنان به داوری ارجاع شود. رأی داوری به نفع هر یک از طرفین که باشد، دعوا خاتمه یافته تلقی می‌شود و شخص پ فرصتی پیدا نمی‌کند تا برای اثبات مالکیت الف دلیلی اقامه کند.[۸]

مقالات مرتبط


منابع

  1. مسعود انوشه پور و مهدی شریفی. استرداد اموال از درخواست تا مصداق. چاپ 2. جنگل، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2664328
  2. عباس کریمی و حمیدرضا پرتو. حقوق داوری داخلی. چاپ 2. دادگستر، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4784336
  3. عباس کریمی و حمیدرضا پرتو. حقوق داوری داخلی. چاپ 2. دادگستر، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4800848
  4. عباس کریمی و حمیدرضا پرتو. حقوق داوری داخلی. چاپ 2. دادگستر، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4800824
  5. عبدالله شمس. آیین دادرسی مدنی (جلد سوم) (دوره پیشرفته). چاپ 18. دراک، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1342512
  6. علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 576556
  7. عباس کریمی و حمیدرضا پرتو. حقوق داوری داخلی. چاپ 2. دادگستر، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4800792
  8. نصراله قهرمانی. مباحث دشوار آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. خرسندی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2891896