ماده ۲۸۹ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۲۸۹ قانون آیین دادرسی مدنی: هر گاه کسی که درخواست سوگند کرده‌است از تقاضای خود صرف نظر نماید دادگاه با توجه به سایر مستندات به دعوا رسیدگی نموده و رأی مقتضی صادر می‌نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

سوگند: سوگند اعلام اراده‌ای است که به موجب آن، شخص خدا را شاهد صداقت خود در اظهارات و التزامات بیان شده می‌گیرد.

پیشینه

مفاد این ماده در قانون سابق مشابهی ندارد. همچنین، شایان ذکر است با توجه به نسخ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ با قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۷۹ آیین نامه اتیان سوگند نیز که به استناد ماده ۴۶۹ قانون سابق (منسوخ) وضع شده بود اعتبار خود را از دست داده و منسوخ شده‌است.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

انصراف از درخواست سوگند مربوط به سوگندی است که طرف مقابل باید یاد کند و این انصراف در مورد سوگند استظهاری و سوگند تکمیلی معنا نخواهد داشت و در صورت امتناع از سوگند در موارد یاد شده ادعای فرد ساقط می‌شود. اما در مورد سوگند منکر با انصراف درخواست کننده ادعای او ساقط نمی‌شود؛ بلکه دادرس با توجه به سایر دلایل و مدارک حکم مقتضی را صادر می‌نماید.

مقالات مرتبط

• مفهوم اصطلاح «تا اولین جلسه دادرسی»