ماده ۸۸ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۲۷ توسط غزل طهرانی ئی (بحث | مشارکت‌ها) (افزودن رویه قضایی)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۸۸ قانون آیین دادرسی مدنی: دادگاه قبل از ورود در ماهیت دعوا، نسبت به ایرادات و اعتراضات وارده اتخاذ تصمیم می‌نماید. درصورت مردود شناختن ایراد، وارد ماهیت دعوا شده رسیدگی خواهد نمود.

پیشینه

ماده ۸۸ قانون آیین دادرسی مدنی در قانون سال ۱۲۹۰ مشابهی ندارد.[۱]همچنین، شایان ذکر است که در ماده ۲۰۴ قانون پیشین دادگاه مکلف شده بود تا در جلسه نخستین دادرسی در مورد ایراد رأی صادر کند و با توجه به اینکه رسیدگی به ایراد ممکن است چند جلسه به طول انجامد، این دستور قانون منطقی نبود.[۲]

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

دادگاه‌ها نمی‌توانند بدون رسیدگی به ایرادات در ماهیت دعوا تصمیم‌گیری نمایند، اما خوانده می‌تواند ضمن طرح ایرادات، در مورد ماهیت دعوا نیز از خود دفاع کند.[۳][۴]

نکات توضیحی

در خصوص این ماده باید توجه داشت که اولاً، اعتراض خواهان به سمت خوانده نیز باید قبل از رسیدگی به ماهیت دعوا تعیین تکلیف شود.[۵] ثانیاً، در صورت عدم توجه ایرادات به دعوی مطروحه، دادگاه باید مستدلاً ایرادات را رد نمیاد.[۶][۷]

رویه‌های قضایی

مقالات مرتبط

نقص شکلی و ماهوی در دادرسی مدنی

منابع

  1. علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2796692
  2. علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1245996
  3. علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 570092
  4. علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد اول). چاپ 1. فکرسازان، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 463564
  5. یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5255460
  6. سیدحمیدرضا طباطبایی. ایراد به عنوان دفاع خوانده در دادرسی مدنی. چاپ 1. جنگل، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2552296
  7. سیدحمیدرضا طباطبایی. ایراد به عنوان دفاع خوانده در دادرسی مدنی. چاپ 1. جنگل، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2497248