ماده ۲۷۲ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۲۷۲ قانون آیین دادرسی مدنی: هر گاه خواهان (مدعی) فاقد بینه و گواه واجد شرایط باشد و خوانده (مدعی علیه) منکر ادعای خواهان بوده به تقاضای خواهان، منکر ادای سوگند می‌نماید و به موجب آن ادعا ساقط خواهد شد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۸ قانون ثبت اسناد و املاک
• ماده ۱۹ قانون ثبت اسناد و املاک
• ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۲۷۱ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۲۷۳ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۲۷۴ قانون آیین دادرسی مدنی

پیشینه

مفاد این ماده در قوانین آیین دادرسی مدنی ۱۲۹۰ و ۱۳۱۸ مشابهی ندارد.

نکات تفسیری دکترین ماده 272 قانون آیین دادرسی مدنی

استناد به سوگند مطابق این ماده در صورتی امکان دارد که مدعی از اثبات ادعای خود ناتوان باشد و ممکن است این ناتوانی به طرق مختلفی حادث شود. پس از درخواست سوگند، دادگاه در صورت احراز شرایط یاد شده، قرار اتیان سوگند صادر می‌کند. این قرار از قرارهای اعدادی یا مقدماتی است و و علی القاعده از هر حیث تابع همان آثار و احکام می‌باشد. با صدور این قرار سرنوشت پیروزی یا شکست مدعی در ادعای خود بستگی به سوگند دارد. شایان ذکر است که در صورت اعلام ادا کننده سوگند مبنی بر اتیان سوگند دروغ، این امر اقرار است به نفع طرف مقابل و دلیل محسوب می‌گردد و صدور حکم یا تجدیدنظر خواهی بر اساس آن صورت خواهد گرفت.

نکات توضیحی ماده 272 قانون آیین دادرسی مدنی

مطابق این ماده چنانچه مدعی فاقد گواه و بینه باشد، می‌تواند از دادگاه درخواست سوگند مدعی علیه را نماید و در صورت ادای سوگند توسط منکر، ادعا ساقط می‌گردد.

در ادای سوگند توسط مدعی علیه دو فرض وجود دارد:

الف) وی منجزا بر نفی حق مدعی قسم یاد کند.

ب) متعلق قسم مدعی علیه ناظر به عدم اطلاع وی می‌باشد یعنی با قسم می‌گوید از اینکه مدعی چنین حقی بر ضمهٔ او داشته باشد بی اطلاع است. این نوع قسم را قسم نفی العلم می‌نامند.

سوابق و مستندات فقهی

هرگاه مدعی علیه به برائت خود سوگند یاد کند، دعوی مدعی مردود شناخته می‌شود. در این مسئله میان فقها اختلافی وجود ندارد. در صورتی که مدعی به بر محق بودن خود جازم باشد، نسبت به تقاص از اموال مدعی علیه مجاز نیست اقدامی نماید مگر آن که مدعی علیه پس از سوگند، سوگند خود را تکذیب یا به سهو و خطای خود اعتراف نماید.

پدر عدی بن عدی گوید: «امرالقیس و مردی از حضرت دربارهٔ زمینی نزاعشان را خدمت رسول خدا بردند، و ایشان فرمودند آیا بینه دارید؟ گفت نه، حضرت فرمودند پس او سوگند بخورد، امرالقیس گفت: به خدا سوگند در این صورت زمینم را می‌برد، پیامبر فرمودند: اگر او با سوگندش زمینت را ببرد از کسانی می‌شود که خداوند در روز قیامت به او نگاه نمی‌کند و او را پاک نمی‌سازد و برای او عذاب دردناکی است، راوی می‌گوید مرد ترسید و آن زمین را به او برگرداند».

اگر شخصی به ادعای وکالت از طرف مردی، زنی را به عقد او درآورد ولی شوهر منکر وکالت باشد منکر قسم می‌خورد زیرا اصل عدم وکالت است (و پرداخت نصف مهر به عهده وکیل می‌باشد) مستند این حکم حدیث عمربن حنظله از امام صادق (ع) است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 272 قانون آیین دادرسی مدنی

1. خواهان می‌تواند در صورتی که بینه و گواه واجد شرایط ندارد، از دادگاه درخواست کند که خوانده سوگند یاد کند.
2. اگر خوانده به تقاضای خواهان سوگند یاد کند و منکر ادعای خواهان شود، ادعای خواهان ساقط می‌شود.
3. وجود بینه و گواه واجد شرایط برای خواهان ضروری است تا نیازی به سوگند در میان نباشد.
4. سوگند خوانده در صورتی پذیرفته می‌شود که خواهان درخواست آن را کرده باشد.
5. سوگند منکر می‌تواند به عنوان دلیل اثباتی برای رد ادعای خواهان عمل کند.
6. اثبات عدم صحت ادعای خواهان می‌تواند با سوگند خوانده انجام شود.

رویه های قضایی

• رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره اثر تعهد شخص ثالث به پرداخت بخشی از مهریه

مقالات مرتبط

• معیار کارآمد اقناع قاضی
• دلایل اثبات دعاوی مدنی در حقوق ایران و مصر و فرانسه