ماده ۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی: هر گاه ایرادات تا پایان جلسه اول دادرسی اعلام نشده باشد دادگاه مکلف نیست جدا از ماهیت دعوا نسبت به آن رأی دهد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۸۹ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۹۱ قانون آیین دادرسی مدنی

پیشینه

ماده ۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی، ناظر بر ماده ۲۰۷ قانون قدیم و در مورد ضمانت اجرای عدم اعلام ایراد تا پایان جلسه دادرسی نخستین می‌باشد.

نکات تفسیری دکترین

در مورد ایرادات مورد نظر ماده ۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی، به نظر می‌رسد منظور ماده ایراداتی است که از قوانین مخیره می‌باشند چرا که ایرادات مربوط به قواعد آمره مانند صلاحیت ذاتی، عدم احراز سمت، عدم مشروعیت دعوا، در هر مرحله از رسیدگی مسموع بوده و دادگاه مکلف به تعیین و تکلیف آن می‌باشد لذا ضمانت اجرای ماده مذکور عدم الزام دادگاه به بررسی ایراد قبل از ورود در ماهیت مربوط به نوع اول ایرادات (مخیره) می‌باشد که رسیدگی به ایراد همراه با رسیدگی ماهوی صورت می‌گیرد.

انتقادات

چنین مطرح شده است که قانونگذار از ایرادات در این ماده به‌طور مطلق یاد کرده‌است اما به نظر می‌رسد که این ماده منحصراً شامل ایراداتی است که از قواعد مخیره محسوب می‌شوند؛ زیرا موضوعات مربوط به نظم عمومی همواره می‌بایست مورد توجه دادگاه قرار گیرد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. ایرادات باید تا پایان جلسه اول دادرسی اعلام شوند.
2. دادگاه الزامی به صدور رأی جداگانه برای ایراداتی که به موقع اعلام نشده‌اند، ندارد.
3. تمرکز دادگاه بر ماهیت دعواست اگر ایرادات به موقع مطرح نشوند.
4. تنظیم و اعلام ایرادات در زمان مقرر برای پیگیری اثر و توجه دادگاه ضروری است.

مقالات مرتبط

• ایراد امر مطروحه و مرتبط در خصوص دادگاه‌های رسیدگی‌کننده در نظام حقوقی ایران و لبنان
• ضمان درک در حوزه آرای قضایی
• ایرادِ امر مرتبط در آیین دادرسی مدنی ایران و فرانسه

رویه های قضایی

• رای دادگاه درباره شرط مطالبه خسارت تاخیر در انجام تعهدات متقابل (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۲۵۰۱۰۳۷)