ماده ۱۰۲ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۰۲ قانون آیین دادرسی مدنی: در موارد زیر عین اظهارات اصحاب دعوا باید نوشته شود:

1. وقتی که بیان یکی از آنان مشتمل بر اقرار باشد.
2. وقتی که یکی از اصحاب دعوا بخواهد از اظهارات طرف دیگر استفاده نماید.
3. در صورتی که دادگاه به جهتی درج عین عبارت را لازم بداند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۰۱ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۱۰۳ قانون آیین دادرسی مدنی

توضیح واژگان

اصحاب دعوا: اینطور بیان شده است که اصحاب دعوا اعم‌اند از خود طرف‌های دعوا یا وکیلان یا نمایندگان قانونی آنان.

پیشینه

مفاد ماده ۱۰۲ قانون آیین دادرسی مدنی قبلاً در ماده ۱۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی بیان شده بود.

فلسفه و مبانی نظری

علت وضع این ماده این است که اظهارات طرفین، بهترین دلیل برای اثبات دعوا می‌باشد و قضات با استناد به آن‌ها نسبت به صدور رأی مقتضی اقدام می‌نمایند.

نکات تفسیری دکترین ماده 102 قانون آیین دادرسی مدنی

اصل کتبی بودن دادرسی اقتضا می‌کند که تمامی مذاکرات و مطالب ضروری، به صورت مکتوب در آید و این امر در صورت جلسه، که نحوه تنظیم آن به عهده دادگاه می‌باشد، تحقق می‌یابد. لذا تأکید ماده ۱۰۲ قانون آیین دادرسی مدنی به علت اهمیت موارد مذکور در آن می‌باشد.

اگر اظهارات هر یک از طرفین اقرار نباشد اما در جای دیگری برای طرف مقابل قابل استناد باشد، به درخواست وی باید عین اظهارات در صورت جلسه قید شود.

دادگاه‌ها برای تنظیم صورتجلسه باید کلیه اظهارات طرفین را به گونه‌ای که منظور آن‌ها بیان شود، یادداشت نمایند، اما در فروض مطروحه در ماده ۱۰۲ قانون آیین دادرسی مدنی باید عین عبارات طرفین قید شود.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 102 قانون آیین دادرسی مدنی

1. عین اظهارات اصحاب دعوا باید در صورت وجود اقرار نوشته شود.
2. اگر یکی از اصحاب دعوا بخواهد از اظهارات طرف مقابل استفاده کند، عین آن اظهارات باید درج شود.
3. در مواردی که دادگاه لازم بداند، عین اظهارات باید نوشته شود.