ماده ۱۱۳ قانون آیین دادرسی مدنی
ماده ۱۱۳ قانون آیین دادرسی مدنی: درخواست تأمین درصورتی پذیرفته میشود که میزان خواسته معلوم یا عین معین باشد.
مواد مرتبط
- ماده ۱۱۲ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۱۴ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۲۳۱ قانون مدنی
- ماده ۲۳۲ قانون مدنی
توضیح واژگان
عین معین: عین معین در مقابل عین کلی میباشد که وجود خارجی ندارد بلکه در ذمه میباشد اما عین معین وجود خارجی دارد و در خارج موجود است مانند اتومبیل.[۱]
نکات تفسیری دکترین
در خصوص ماده فوق، باید توجه داشت که اولاً، لازمه پذیرفته شدن درخواست تأمین خواسته این است که خواسته آن معلوم و مشخص باشد یا خواسته عین معین باشد.[۲][۳] ثانیاً، منظور از معلوم بودن میزان خواسته این است که خواسته مستقیماً قابل ارزیابی به پول باشد.[۴] ثالثاً، به نظر میرسد با توجه به مواد ۲۳۱ و ۲۳۲ قانون مدنی، زمانی که خواسته تعهد به انجام عمل باشد و یا تعهد خودداری از عملی باشد، میتوان با ارزیابی خسارت ناشی از عدم انجام این تعهد، از دادگاه تقاضای تأمین خواسته نمود.[۵]
نکات توضیحی
معیار اندازهگیری (معلوم بودن) میتواند، وزن (صد کیلو گندم یا طلا)، شمارش (صد سکه بهار آزادی) و مانند آن باشد.[۶]
مصادیق و نمونه ها
- در صورتی که خواسته مقدار نامعلومی پارچه یا طلا یا گندم باشد، صدور قرار تأمین خواسته به علت معلوم نبودن خواسته ممکن نیست.[۷]
- در دعوای مطالبه اجرت المثل یا سهم الارث میتوان درخواست صدور قرار تأمین نمود.[۸]
نکات توصیفی هوش مصنوعی
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- درخواست تأمین باید دارای میزان خواستهای مشخص باشد.
- در مواردی که موضوع خواسته عین معین است، درخواست تأمین پذیرفته میشود.
- تعیین دقیق میزان خواسته یا ویژگیهای عین معین برای قبول درخواست تأمین ضروری است.
- درخواست تأمین بدون تعیین میزان یا مشخص کردن عین معین قابل قبول نیست.
- ماده بر اهمیت وضوح و قطعیت در بیان خواسته یا موضوع تأکید دارد.
رویه های قضایی
- رای دادگاه درباره شرایط پذیرش درخواست تامین خواسته (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۰۱۰۰۹۳۶)
- نظریه شماره 7/99/531 مورخ 1399/07/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره معلوم نبودن قطعی خواسته در قرار تامین خواسته
منابع
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 555460
- ↑ علی مهاجری. شرح قانون آیین دادرسی مدنی دادگاههای عمومی و انقلاب (جلد اول). چاپ 2. گنج دانش، 1381. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1619044
- ↑ عباس کریمی. آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1551308
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 555484
- ↑ علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1247088
- ↑ مجتبی جهانیان. تأمین خواسته و اجرای آن در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5300960
- ↑ مهرداد افضلی. خود آموز و راهنمای آیین دادرسی مدنی. چاپ 2. طرح نوین اندیشه، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1605716
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 555484