ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۱ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی: در صورت تعدد داور، حق‌الزحمه بالسویه بین آنان تقسیم می‌شود.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

نکات تفسیری دکترین ماده 499 قانون آیین دادرسی مدنی

مطابق ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی بین داوران اختصاصی و مشترک تفاوتی از جهت حق‌الزحمه وجود ندارد، اما چنانچه در امر داوری تعدادی از داوران تحقیقات و بررسی‌های بیشتری را نسبت به سایر داوران انجام داده باشند، می‌توان با توافق همه داوران حق‌الزحمه بیشتری را برای آن‌ها پیش‌بینی نمود.[۲][۳] در هر حال، طرفین نمی‌توانند در قرارداد داوری نحوه تقسیم حق‌الزحمه داوران را تعیین نمایند چراکه به دلالت ماده ۴۸۴ قانون آیین دادرسی مدنی ترتیب و نحوه رسیدگی داوران توسط خود آنان تعیین می‌شود.[۴] مورد دیگر اینکه در ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی در مورد زمان پرداخت حق‌الزحمه صحبتی نشده اما اصولاً پرداخت حق‌الزحمه پس از صدور رأی صورت می‌گیرد.[۵]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 499 قانون آیین دادرسی مدنی

  1. در صورت وجود بیشتر از یک داور در یک پرونده، هزینه داوری به‌طور مساوی بین همه داوران تقسیم می‌گردد.
  2. قانون تاکید بر تقسیم عادلانه و یکسان حق‌الزحمه بین داوران در شرایط تعدد دارد.
  3. ماده به تقسیم‌بندی «بالسویه» حق‌الزحمه اشاره می‌کند، به‌معنای تقسیم به‌صورت برابر.
  4. این ماده ناظر بر داوری‌هایی است که بیش از یک داور در آن شرکت دارد.

مقالات مرتبط

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 328812
  2. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 566404
  3. علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 576776
  4. علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد چهارم). چاپ 4. فکرسازان، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4021852
  5. علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد چهارم). چاپ 4. فکرسازان، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4021888