ماده ۱۵۰ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۵۰ قانون آیین دادرسی مدنی: درخواست تأمین دلیل ممکن است در هنگام دادرسی یا قبل از اقامه دعوا باشد.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

تأمین دلیل: در قانون تأمین دلیل تعریف نشده‌است اما می‌توان گفت شیوه است برای حفاظت از حالات و وضعیت‌هایی که امکان تغییر آن‌ها وجود داشته و درخواست کننده آن قصد دارد به منظور اثبات ادعای خویش در آینده به آن وضعیت، استناد نماید. به بیان دیگر تأمین دلیل به معنای در امنیت قرار دادن ادله می‌باشد.[۱]

پیشینه

این ماده جانشین مواد ۳۱۶ و ۳۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ می‌باشد[۲] و در ماده ۶۰ قوانین موقتی اصول محاکمات حقوقی سال ۱۲۹۰ نیز آمده بود.[۳]

با توجه به ماده ۹ قانون شوراهای حل اختلاف مصوب ۱۳۸۷ هم‌اکنون درخواست تأمین دلیل از شورای حل اختلاف صورت می‌گیرد.[۴]

نکات توضیحی ماده 150 قانون آیین دادرسی مدنی

ممکن است درخواست تأمین دلیل به‌طور مستقل و جداگانه قبل از اقامه دعوا یا ضمن آن و در همان دادخواست اصلی یا در اثنای رسیدگی به دعوا مطرح شود.[۵] مزیتی که طرح جداگانه درخواست تأمین دلیل دارد این است که گاهی اوقات با اجرای تأمین دلیل و بررسی نتایج آن می‌توان درصد پیشرفت و شانس موفقیت در دعوای اصلی را محاسبه نمود.[۶] در صورتی که تأمین دلیل همراه با دادخواست اصلی درخواست شود و دادگاه صالح به رسیدگی به دعوای اصلی باشد، دادگاه با تفکیک پرونده در خصوص تأمین دلیل به شایستگی شورای حل اختلاف قرار عدم صلاحیت صادر خواهد نمود.[۷]

مصادیق و نمونه ها

پیش‌بینی موفقیت در دعوای اصلی با درخواست جداگانه تأمین دلیل: چنانچه بخواهیم، خواسته دعوایی با عنوان (تخلیه به علت انتقال به غیر) طرح نماییم و جهت اطمینان از صحت چنین ادعایی توسط موکلتان، متوسل به تأمین دلیل شوید و با همه ظرافت‌هایی که به خرج داده‌اید در نهایت متوجه شوید که انتقال به غیری صورت نگرفته‌است به نظر می‌رسد طرح دعوای اصلی چنانچه دلیل دیگری در دست نباشد منطقی نباشد.[۸]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 150 قانون آیین دادرسی مدنی

  1. امکان درخواست تأمین دلیل در طول دادرسی وجود دارد.
  2. می‌توان تأمین دلیل را قبل از اقامه دعوا نیز درخواست کرد.
  3. درخواست تأمین دلیل به دو مرحله زمانی (قبل از دعوا و هنگام دادرسی) محدود نمی‌شود.
  4. متقاضی تأمین دلیل، تنها محدود به شرایط خاص زمانی نیست.

رویه های قضایی

منابع

  1. ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد دوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 112444
  2. ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2797364
  3. ↑ علی رفیعی. روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. فکرسازان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2797368
  4. ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 570904
  5. ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5312312
  6. ↑ سیدمحمدرضا حسینی. یادداشت‌های محکمه (دفتر اول) (کارگاه آموزشی آیین دادرسی مدنی). چاپ 2. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2089632
  7. ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5312316
  8. ↑ سیدمحمدرضا حسینی. یادداشت‌های محکمه (دفتر اول) (کارگاه آموزشی آیین دادرسی مدنی). چاپ 2. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2089632
برگرفته از «https://wikihoghoogh.net/w/index.php?title=ماده_۱۵۰_قانون_آیین_دادرسی_مدنی&oldid=440133»