ماده ۱۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۹ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۰ توسط Hossein dk (بحث | مشارکت‌ها) (←‏رویه های قضایی)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی: محکوم‌علیه غیابی در صورتی که بخواهد درخواست جلب شخص ثالث را بنماید، باید دادخواست جلب را با دادخواست اعتراض تواماً به دفتر دادگاه تسلیم کند، معترض علیه نیز حق دارد در اولین جلسه رسیدگی به اعتراض، جهات و دلایل خود را اظهار کرده و ظرف سه روز دادخواست جلب شخص ثالث را تقدیم دادگاه نماید.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

شخص ثالث: شخص ثالث کسی است که از طرفین دعوی یا قرارداد نمی‌باشد، خواه قائم مقام باشد خواه نه.[۱]

پیشینه

مفاد ماده فوق، در ماده 277 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318 پیش‌بینی شده بود.[۲]

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

در این ماده، تقدیم دادخواست جلب ثالث توأم با دادخواست واخواهی از حکم غیابی تجویز شده است.[۳] شایان ذکر است که منظور از معترض‌علیه در این ماده، واخوانده‌ی دعوای واخواهی است نه خوانده‌ی دادخواست جلب ثالث.[۴] از ظاهر این ماده چنین برداشت می‌شود که محکوم‌علیه غیابی نمی‌تواند در زمان واخواهی مبادرت به طرح دعوای جلب ثالث نماید بدون این که از حکم غیابی واخواهی کند.[۵]

مصادیق و نمونه‌ها

جلب مضمون عنه در دادگاه از مصادیق جلب ثالث می‌باشد.[۶]

مقالات مرتبط

رویه های قضایی

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 332868
  2. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 556192
  3. علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 456020
  4. علی عباس حیاتی. شرح قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 2. سلسبیل، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 470444
  5. عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 556212
  6. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد دوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 114992