ماده ۱۸۳ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
خط ۴۱: خط ۴۱:
[[رده:سازش]]
[[رده:سازش]]
[[رده:سازش در خارج از دادگاه]]
[[رده:سازش در خارج از دادگاه]]
[[رده:سازش نامه غیر رسمی]]
[[رده:سازش نامه غیررسمی]]

نسخهٔ ‏۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۶

ماده ۱۸۳ قانون آیین دادرسی مدنی: هر گاه سازش خارج از دادگاه واقع شده و سازش نامه غیررسمی باشد طرفین باید در دادگاه حاضر شده و به صحت آن اقرار نمایند. اقرار طرفین در صورت مجلس نوشته شده و به امضای دادرس دادگاه و طرفین می‌رسد در صورت عدم حضور طرفین در دادگاه بدون عذر موجه دادگاه بدون توجه به مندرجات سازش نامه دادرسی را ادامه خواهد داد.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

سازش خارج از دادگاه: سازش خارج از دادگاه یا سازش عادی، سازشی است که با وجود جریان دعوا در دادگاه، اصحاب دعوا راساً اقدام به سازش نموده و سازشنامه غیررسمی تنظیم می‌نمایند، در این صورت طرفین باید با حضور در دادگاه به صحت سازش نامه اقرار نموده و دادگاه ضمن صورتجلسه اقرار طرفین، گزارش اصلاحی صادر می‌نماید.[۱]

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

سازش نامه غیررسمی بین طرفین دعوی دارای اعتبار بوده و همچون قرارداد عادی می‌باشد. لذا برای جلوگیری از انکار توسط طرفین، آنان می‌توانند مطابق این ماده با حضور همزمان در دادگاه سازش نامه خود را در دادگاه در صورت مجلس تثبیت نمایند.[۲] نکته‌ی دیگر آن که به دلالت صدر این ماده اقرار در دادگاه فقط نسبت به سازش نامه غیررسمی ضروری می‌باشد و در مورد سازش نامه رسمی نیازی به اقرار نخواهد بود.[۳] در نهایت، شایان ذکر است در صورت ارجاع دعوا به داوری در صورتی که داوران حق صلح داشته باشند و سازش نامه تنظیم نمایند، سازش نامه بنا بر مقررات داوری قابل اجرا بوده و نیازی به اقرار در دادگاه نمی‌باشد.[۴]

رویه‌های قضایی

منابع

  1. عباس کریمی. آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1550544
  2. سیدجلال الدین مدنی. آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دادگاه‌های عمومی و انقلاب). چاپ 1. پایدار، 1379.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1183324
  3. علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 457036
  4. علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1249216