ماده ۱۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''ماده ۱۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی''': محکوم علیه غیابی درصورتی که بخواهد درخواست جلب شخص ثالث را بنماید، باید دادخواست جلب را با دادخواست اعتراض تواماً به دفتر دادگاه تسلیم کند، معترض علیه نیز حق دارد در اولین جلسه رسیدگی به اعتراض، جهات و دلایل خود را اظهار کرده و ظرف سه روز دادخواست جلب شخص ثالث را تقدیم دادگاه نماید.
'''ماده ۱۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی''': [[محکوم علیه|محکوم‌علیه]] [[حکم غیابی|غیابی]] در صورتی که بخواهد [[درخواست]] [[جلب شخص ثالث]] را بنماید، باید [[دادخواست]] جلب را با [[دادخواست اعتراض]] تواماً به [[دفتر دادگاه]] [[تسلیم]] کند، [[معترض علیه]] نیز [[حق]] دارد در [[اولین جلسه دادرسی|اولین جلسه رسیدگی]] به اعتراض، جهات و [[دلیل|دلایل]] خود را [[اظهار]] کرده و ظرف سه روز دادخواست جلب شخص ثالث را تقدیم [[دادگاه]] نماید.  
*{{زیتونی|[[ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}}
*{{زیتونی|[[ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}}
 
== مواد مرتبط ==
 
* [[ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی]]
 
== توضیح واژگان ==
== توضیح واژگان ==
شخص ثالث: شخص ثالث کسی است که از طرفین دعوی یا قرارداد نمی‌باشد، خواه قائم مقام باشد خواه نه.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=332868|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>
[[شخص ثالث]]: شخص ثالث کسی است که از طرفین دعوی یا [[قرارداد]] نمی‌باشد، خواه [[قائم مقام]] باشد خواه نه.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=332868|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>
 
== پیشینه ==
مفاد ماده فوق، در [[ماده 277 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318]] پیش‌بینی شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=556192|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref>  


== نکات توضیحی و تفسیری دکترین ==
== نکات توضیحی و تفسیری دکترین ==
اصل بر تفدیم دادخواست تا پایان جلسه اول دادرسی می‌باشد، اما به لحاظ عدم اطلاع خوانده از حکم غیابی و اینکه برای اولین بار است که خوانده دعوای اصلی در مقام پاسخگویی به دعوای مدعی بر می‌آید و لذا باید بتواند ضمن واخواهی، از کلیه طرق دفاعی استفاده نماید،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد اول) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1381020|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=24}}</ref> مطابق این ماده وی می‌تواند دادخواست جلب ثالث خود را با دادخواست اعتراض تواماً به دفتر دادگاه تسلیم نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تشریفات دادرسی مدنی در آرای دیوانعالی کشور (تأمین خواسته، ورود و جلب ثالث، دعوای متقابل، تأمین دلیل، اظهارنامه، دعاوی تصرف عدوانی، ممانعت از حق و مزاحمت و سازش و احکام راجع به آنها)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=فردوسی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1548256|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=2}}</ref> <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4964076|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=کریمی|نام۲=مهدی|نام خانوادگی۲=شریفی|چاپ=1}}</ref>
در این ماده، تقدیم [[دادخواست]] [[جلب شخص ثالث|جلب ثالث]] توأم با دادخواست [[واخواهی]] از [[حکم غیابی]] تجویز شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=456020|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> شایان ذکر است که منظور از معترض‌علیه در این ماده، واخوانده‌ی دعوای واخواهی است نه خوانده‌ی دادخواست جلب ثالث.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=سلسبیل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=470444|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref> از ظاهر این ماده چنین برداشت می‌شود که محکوم‌علیه غیابی نمی‌تواند در زمان واخواهی مبادرت به طرح دعوای جلب ثالث نماید بدون این که از حکم غیابی واخواهی کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=556212|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref>  


== مصادیق و نمونه‌ها ==
== مصادیق و نمونه‌ها ==
جلب مضمون عنه در دادگاه از مصادیق جلب ثالث می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=114992|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>
جلب [[مضمون عنه]] در [[دادگاه]] از مصادیق جلب ثالث می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=114992|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>


== مقالات مرتبط ==
== مقالات مرتبط ==
* [[دعوای‌اضافی]]
* [[اقامه دعاوی طاری در خارج از مهلت]]


* [[دعوای‌اضافی]]
== رویه های قضایی ==
 
* [[نظریه شماره 1362/95/7 مورخ 1395/06/08 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]]


== منابع: ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}}
{{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}}
خط ۲۲: خط ۳۴:
[[رده:دادرسی نخستین]]
[[رده:دادرسی نخستین]]
[[رده:امور اتفاقی]]
[[رده:امور اتفاقی]]
[[رده:دادخواست جلب شخص ثالث]]
[[رده:حقوق محکوم‌علیه غیابی]]
[[رده:اولین جلسه دادرسی]]
[[رده:شرایط دادخواست جلب شخص ثالث]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۰

ماده ۱۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی: محکوم‌علیه غیابی در صورتی که بخواهد درخواست جلب شخص ثالث را بنماید، باید دادخواست جلب را با دادخواست اعتراض تواماً به دفتر دادگاه تسلیم کند، معترض علیه نیز حق دارد در اولین جلسه رسیدگی به اعتراض، جهات و دلایل خود را اظهار کرده و ظرف سه روز دادخواست جلب شخص ثالث را تقدیم دادگاه نماید.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

شخص ثالث: شخص ثالث کسی است که از طرفین دعوی یا قرارداد نمی‌باشد، خواه قائم مقام باشد خواه نه.[۱]

پیشینه

مفاد ماده فوق، در ماده 277 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318 پیش‌بینی شده بود.[۲]

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

در این ماده، تقدیم دادخواست جلب ثالث توأم با دادخواست واخواهی از حکم غیابی تجویز شده است.[۳] شایان ذکر است که منظور از معترض‌علیه در این ماده، واخوانده‌ی دعوای واخواهی است نه خوانده‌ی دادخواست جلب ثالث.[۴] از ظاهر این ماده چنین برداشت می‌شود که محکوم‌علیه غیابی نمی‌تواند در زمان واخواهی مبادرت به طرح دعوای جلب ثالث نماید بدون این که از حکم غیابی واخواهی کند.[۵]

مصادیق و نمونه‌ها

جلب مضمون عنه در دادگاه از مصادیق جلب ثالث می‌باشد.[۶]

مقالات مرتبط

رویه های قضایی

منابع

  1. ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 332868
  2. ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 556192
  3. ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 456020
  4. ↑ علی عباس حیاتی. شرح قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 2. سلسبیل، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 470444
  5. ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 556212
  6. ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد دوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 114992
برگرفته از «https://wikihoghoogh.net/w/index.php?title=ماده_۱۳۶_قانون_آیین_دادرسی_مدنی&oldid=359278»