ماده ۱۸۳ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hossein dk (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۱۸۳ قانون آیین دادرسی مدنی''': | '''ماده ۱۸۳ قانون آیین دادرسی مدنی''': هر گاه [[سازش]] خارج از دادگاه واقع شده و [[سازش نامه]] غیررسمی باشد طرفین باید در [[دادگاه]] حاضر شده و به صحت آن [[اقرار]] نمایند. اقرار طرفین در [[صورت مجلس]] نوشته شده و به امضای [[دادرس]] [[دادگاه]] و [[اصحاب دعوا|طرفین]] می‌رسد در صورت عدم حضور طرفین در دادگاه بدون [[عذر موجه]] دادگاه بدون توجه به مندرجات سازش نامه [[دادرسی]] را ادامه خواهد داد. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۱۸۲ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۱۸۲ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۱۸۴ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۱۸۴ قانون آیین دادرسی مدنی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
سازش خارج از دادگاه: سازش خارج از دادگاه یا سازش عادی، سازشی است که با وجود جریان دعوا در | [[سازش#انواع سازش|سازش خارج از دادگاه]]: سازش خارج از دادگاه یا سازش عادی، سازشی است که با وجود جریان [[دعوا]] در [[دادگاه]]، [[اصحاب دعوا]] راساً اقدام به سازش نموده و سازشنامه غیررسمی تنظیم می‌نمایند، در این صورت طرفین باید با حضور در دادگاه به صحت سازش نامه [[اقرار]] نموده و دادگاه ضمن صورتجلسه اقرار طرفین، [[گزارش اصلاحی]] صادر می‌نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1550544|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=کریمی|چاپ=1}}</ref> | ||
== نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | ||
سازش نامه غیررسمی بین طرفین دعوی دارای اعتبار بوده و | سازش نامه غیررسمی بین طرفین دعوی دارای اعتبار بوده و همچون [[قرارداد]] عادی می‌باشد. لذا برای جلوگیری از [[انکار]] توسط طرفین، آنان می‌توانند مطابق [[ماده 183 قانون آیین دادرسی مدنی|این ماده]] با حضور همزمان در دادگاه سازش نامه خود را در دادگاه در [[صورت مجلس]] تثبیت نمایند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دادگاه‌های عمومی و انقلاب)|ترجمه=|جلد=|سال=1379|ناشر=پایدار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1183324|صفحه=|نام۱=سیدجلال الدین|نام خانوادگی۱=مدنی|چاپ=1}}</ref> نکته‌ی دیگر آن که به دلالت صدر این ماده اقرار در دادگاه فقط نسبت به سازش نامه غیررسمی ضروری می‌باشد و در مورد سازش نامه رسمی نیازی به اقرار نخواهد بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=457036|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> در نهایت، شایان ذکر است در صورت ارجاع دعوا به [[داوری]] در صورتی که داوران [[حق]] [[سازش|صلح]] داشته باشند و [[سازش نامه]] تنظیم نمایند، سازش نامه بنا بر مقررات داوری قابل اجرا بوده و نیازی به اقرار در دادگاه نمی‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1249216|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref> | ||
== رویه‌های قضایی == | |||
* [[نظریه شماره 7/99/1117 مورخ 1399/08/28 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم لزوم دعوت طرفین درفرض تنظیم گزارش اصلاحی درشورای حل اختلاف]] | |||
* [[نظریه شماره 7/99/1208 مورخ 1399/09/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره امکان گذشت منجز شاکی خصوصی در جرایم قابل گذشت در خارج از دادگاه]] | |||
* [[نظریه شماره 7/1401/1329 مورخ 1402/05/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اخذ وجوه ایداعی و محکوم به طبق وکالتنامه توسط وکیل]] | |||
* [[نظریه شماره | * [[نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۳۷۱ مورخ ۱۴۰۲/۰۶/۲۶ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره توافقات طرفین پرونده اجرایی در ضمن عملیات اجرایی]] | ||
* [[نظریه شماره | * [[نظریه شماره 1147/96/7 مورخ 1396/05/21 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]] | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}} | {{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}} | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]] | [[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
[[رده:دادرسی نخستین]] | [[رده:دادرسی نخستین]] | ||
[[رده:سازش و درخواست آن]] | [[رده:سازش و درخواست آن]] | ||
[[رده:سازش]] | |||
[[رده:سازش در خارج از دادگاه]] | |||
[[رده:سازش نامه غیررسمی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۲
ماده ۱۸۳ قانون آیین دادرسی مدنی: هر گاه سازش خارج از دادگاه واقع شده و سازش نامه غیررسمی باشد طرفین باید در دادگاه حاضر شده و به صحت آن اقرار نمایند. اقرار طرفین در صورت مجلس نوشته شده و به امضای دادرس دادگاه و طرفین می‌رسد در صورت عدم حضور طرفین در دادگاه بدون عذر موجه دادگاه بدون توجه به مندرجات سازش نامه دادرسی را ادامه خواهد داد.
مواد مرتبط
- ماده ۱۷۸ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۷۹ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۰ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۱ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۲ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۴ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۵ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۶ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۷ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۸ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۸۹ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۹۱ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۹۲ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۹۳ قانون آیین دادرسی مدنی
توضیح واژگان
سازش خارج از دادگاه: سازش خارج از دادگاه یا سازش عادی، سازشی است که با وجود جریان دعوا در دادگاه، اصحاب دعوا راساً اقدام به سازش نموده و سازشنامه غیررسمی تنظیم می‌نمایند، در این صورت طرفین باید با حضور در دادگاه به صحت سازش نامه اقرار نموده و دادگاه ضمن صورتجلسه اقرار طرفین، گزارش اصلاحی صادر می‌نماید.[۱]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
سازش نامه غیررسمی بین طرفین دعوی دارای اعتبار بوده و همچون قرارداد عادی می‌باشد. لذا برای جلوگیری از انکار توسط طرفین، آنان می‌توانند مطابق این ماده با حضور همزمان در دادگاه سازش نامه خود را در دادگاه در صورت مجلس تثبیت نمایند.[۲] نکته‌ی دیگر آن که به دلالت صدر این ماده اقرار در دادگاه فقط نسبت به سازش نامه غیررسمی ضروری می‌باشد و در مورد سازش نامه رسمی نیازی به اقرار نخواهد بود.[۳] در نهایت، شایان ذکر است در صورت ارجاع دعوا به داوری در صورتی که داوران حق صلح داشته باشند و سازش نامه تنظیم نمایند، سازش نامه بنا بر مقررات داوری قابل اجرا بوده و نیازی به اقرار در دادگاه نمی‌باشد.[۴]
رویه‌های قضایی
- نظریه شماره 7/99/1117 مورخ 1399/08/28 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم لزوم دعوت طرفین درفرض تنظیم گزارش اصلاحی درشورای حل اختلاف
- نظریه شماره 7/99/1208 مورخ 1399/09/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره امکان گذشت منجز شاکی خصوصی در جرایم قابل گذشت در خارج از دادگاه
- نظریه شماره 7/1401/1329 مورخ 1402/05/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اخذ وجوه ایداعی و محکوم به طبق وکالتنامه توسط وکیل
- نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۳۷۱ مورخ ۱۴۰۲/۰۶/۲۶ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره توافقات طرفین پرونده اجرایی در ضمن عملیات اجرایی
- نظریه شماره 1147/96/7 مورخ 1396/05/21 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
منابع
- ↑ عباس کریمی. آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1550544
- ↑ سیدجلال الدین مدنی. آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دادگاه‌های عمومی و انقلاب). چاپ 1. پایدار، 1379. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1183324
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 457036
- ↑ علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1249216