ماده ۱۴۲ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۴۲ قانون آیین دادرسی مدنی: دعوای متقابل به موجب دادخواست اقامه می‌شود، لیکن دعاوی تهاتر، صلح، فسخ، رد خواسته و امثال آن که برای دفاع از دعوای اصلی اظهار می‌شود، دعوای متقابل محسوب نمی‌شود و نیاز به تقدیم دادخواست جداگانه ندارد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۱۸ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۴۸ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۱۴۳ قانون آیین دادرسی مدنی

توضیح واژگان

دعوای متقابل: دعوای متقابل، دعوایی است که خواندهٔ دعوای اصلی علیه خواهان دعوای اصلی اقامه می‌کند.

دادخواست: این تعریف نیز برای دادخواست ارائه شده است:«شکوائیه است که به مراجع قضایی به‌طور کتبی یا به شکل شفاهی عرضه می‌شود».

دفاع: در لغت به معنی بازداشتن می‌باشد و به‌طور کلی شامل تمام طرقی است که در قانون پیش‌بینی شده تا طرف دعوا (خوانده) به‌طور موقت یا دائم خواهان را از رسیدن به هدفش (پیروزی در دعوا) بازدارد.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

بر اساس ماده ۴۸ قانون آیین دادرسی مدنی شروع رسیدگی مستلزم تقدیم دادخواست می‌باشد و با توجه به این اصل، موارد استثنا باید در موضع نص تفسیر گردیده و در صورت شک باید به اصل عمل نمود.

نکات توضیحی

موارد مطروحه در این ماده در مورد طرق دفاع جنبه تمثیلی داشته و حصری نیست. نکته‌ی دیگر آن که معاف بودن از تقدیم دادخواست به مفهوم معافیت از اثبات ادعا توسط خوانده نمی‌باشد.

رویه‌های قضایی

• نظریه شماره 7/99/1119 مورخ 1399/10/14 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تنفیذ و دعوای تقسیم وصیت تملیکیِ عادیِ فاقد شرایط قانون امور حسبی

• نظریه شماره 7/99/1589 مورخ 1399/10/23 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تصمیم دادگاه در مواردی که ادعای خواهان متقابل نبوده

• نظریه شماره 7/99/1590 مورخ 1399/11/15 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تکلیف رسیدگی به دعوای تقابل هنگام رد دعوای اصلی
• نظریه شماره 7/1400/570 مورخ 1400/07/28 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مقررات رسیدگی به دعوای تقابل

مقالات مرتبط

• اثر ارتباط دعاوی در دادرسی مدنی
• لوازم عقلی دعوا
• ادعای جدید در مرحلة تجدیدنظر در حقوق ایران و فرانسه