ماده ۳۰۰ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۳۰۰ قانون آیین دادرسی مدنی: مدیر دفتر دادگاه موظف است فوری پس از امضای دادنامه، رونوشت آن را به تعداد اصحاب دعوا تهیه و در صورتی که شخصاً یا وکیل یا نماینده قانونی آنها حضور دارند به آنان ابلاغ نماید و الا به مأمور ابلاغ تسلیم و توسط وی به اصحاب دعوا ابلاغ گردد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

• ابلاغ، در لغت یعنی رسانیدن و ایصال، در اصطلاح حقوقی نیز ابلاغ، رساندن و تبلیغ آراء قضایی مثل اجرائیه، احضاریه، دادنامه، اخطاریه و اوراقی است که متضمن تصمیم دادگاه است، گفتنی است ابلاغ توسط مأمورین ذیصلاحی انجام می‌گردد که مأمور ابلاغ نام دارند.
• مقصود از مأمور ابلاغ، کارمند دولت است که به دستور دادگاه فردی را به محکمه فرا می‌خواند.

پیشینه

مفاد این ماده مشابه ماده ۱۶۰ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ و همچنین مواد ۴۵۰ و ۴۵۱ قانون آیین دادرسی سال ۱۲۹۰ می‌باشد.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

ممکن است ابلاغ رای در دفتر دادگاه و به صورت حضوری به مخاطب صورت گیرد و این ابلاغ با امتناع وی مواجه گردد در اینجا با توجه به ماده ۳۰۰ قانون آیین دادرسی مدنی دفتر دادگاه همچنان موظف به ارسال دادنامه به آدرس مخاطب می‌باشد. اما با توجه به عبارت «شخصاً یا وکیل» ابلاغ به موکل کافی بوده و نیاز به ابلاغ به وکیل نمی‌باشد اما در عمل ابلاغ اصولاً به وکیل یا هردو صورت می‌گیرد.

سوابق و مستندات فقهی

آیات مبارکه ۱۲ سوره تغابن و ۱۵ سوره یونس و ۱۷ سوره یس نیز به شرایط ابلاغ و ضرورت شفاف بودن آن اشاره کرده‌است.

فَإِنَّمَا عَلَىٰ رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (بر فرستاده ما وظيفه‌اى جز رسانيدن پيام آشكار نيست) / ۱۲ سوره تغابن

وَمَا عَلَيْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (و بر ما جز آنکه واضح ابلاغ رسالت کنیم هیچ تکلیفی نیست.) / ۱۷ سوره یس