ماده ۲۲۸ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۲۲۸ قانون آیین دادرسی مدنی: پس از ادعای جعلیت سند، تردید یا انکار نسبت به آن سند پذیرفته نمی‌شود، ولی چنانچه پس از تردید یا انکار سند، ادعای جعل شود، فقط به ادعای جعل رسیدگی خواهد شد.

در صورتی که ادعای جعل یا اظهار تردید و انکار نسبت به سند شده باشد، دیگر ادعای پرداخت وجه آن سند یا انجام هر نوع تعهدی نسبت به آن پذیرفته نمی‌شود و چنانچه نسبت به اصالت سند همراه با دعوای پرداخت وجه یا انجام تعهد، تعرض شود فقط به ادعای پرداخت وجه یا انجام تعهد رسیدگی خواهد شد و تعرض به اصالت قابل رسیدگی نمی‌باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۲۹ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۱۲۸۳ قانون مدنی
• ماده ۲۲۳ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۲۲۴ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۲۲۵ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۲۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی
• ماده ۲۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی

توضیح واژگان

سند: وفق ماده ۱۲۸۳ قانون مدنی، سند عبارت است از هر نوشته‌ای که در مقام دعوا یا دفاع بتوان به آن استناد نمود. انکار: منظور از انکار در این ماده زمانی است که شخص اظهار می‌کند که خط یا مهر یا امضایی که منتسب به اوست، خط یا امضا یا مهر او نیست و قاطع و جازم سند را نفی می‌کند. به عبارت دیگر، چنین بیان شده است که اشخاص می‌توانند خط یا مهر یا امضاء منتسب به خویش را نفی کرده و اظهار کنند که مهر یا امضاء مندرج در سند یاد شده منتسب به ایشان نمی‌باشد، در اصطلاح حقوقی این عمل را انکار می‌نامند. تردید: در لغت به مفهوم شک و دودلی است که در حقوق نیز در همین معنا به کار گرفته می‌شود. همچنین، اینطور بیان شده است که تردید، ابراز شک در اصالت سند منتسب به شخص دیگری است.

پیشینه

مفاد این ماده، ذیل ماده ۳۹۲ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318 بیان شده بود که در آن ماده ادعای انکار یا تردید با جعل قابل جمع بود و افراد می‌توانستند ابتدا امضای خود را انکار نموده و سپس ادعای جعل نمایند. در اصلاحیه آن ماده در آبان ماه ۱۳۴۹ ترتیب معقولی مشخص گردید تا از تضییع وقت دادگاه و اصحاب دعوا جلوگیری نماید. بدین ترتیب که در صورتی که سندی مورد ادعای جعل قرار گیرد، دیگر اظهار تردید یا انکار مسموع نمی‌باشد و در صورتی که انکار، تردید و جعل توأمان باشد فقط به ادعای جعل رسیدگی می‌شود.

نکات توضیحی ماده 228 قانون آیین دادرسی مدنی

در صورتی که ادعای جعل یا اظهار انکار یا تردید نسبت به سندی مطرح شده باشد، دیگر به ادعای پرداخت وجه آن سند یا انجام تعهدات سند توجه نمی‌شود. در صورتی که این اعلام جعل یا انکار یا تردید همراه با دفاعیات ماهوی توأمان انجام شود (یعنی ادعا جعل یا انکار، تردید با ادعای پرداخت توأم باشد) نیز، فقط به ادعای پرداخت رسیدگی می‌شود. در این حالت ادعای پرداخت که تعهدی ناشی از قرارداد می‌باشد، اقرار ضمنی به اصالت سند می‌باشد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 228 قانون آیین دادرسی مدنی

1. پس از ادعای جعلیت سند، امکان تردید یا انکار نسبت به آن سند وجود ندارد.
2. در صورتی که ابتدا تردید یا انکار نسبت به سند مطرح شده باشد و سپس ادعای جعل شود، فقط به ادعای جعل رسیدگی می‌شود.
3. ادعای پرداخت وجه یا انجام تعهد در صورت ادعای جعل یا تردید و انکار نسبت به سند پذیرفته نمی‌شود.
4. اگر به اصالت سند همراه با دعوای پرداخت وجه یا انجام تعهد اعتراض شود، فقط به ادعای پرداخت وجه یا انجام تعهد رسیدگی می‌شود.
5. در صورت وجود دعوای پرداخت وجه یا انجام تعهد، تعرض به اصالت سند قابل رسیدگی نیست.

مقالات مرتبط

• رویکرد اقتصادی به حقوق اثبات دعوا

رویه های قضایی

• رای دادگاه درباره مبدا محاسبه خسارت تأخیر تادیه چک (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۳۷۰۱۲۸۰)
• رای دادگاه درباره ادعای جعل توأم با ادعای صوری بودن قرارداد (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۶۹۴۰۰۱۰۱)