ماده ۱۵۷ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۵۷ قانون آیین دادرسی مدنی: در صورتی که اظهارنامه مشعر به تسلیم چیزی یا وجه یا مال یا سندی از طرف اظهارکننده به مخاطب باشد باید آن چیز یا وجه یا مال یا سند هنگام تسلیم اظهارنامه به مرجع ابلاغ، تحت نظر و حفاظت آن مرجع قرار گیرد، مگر آن که طرفین هنگام تعهد محل و ترتیب دیگری را تعیین کرده باشند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۵۶ قانون آیین دادرسی مدنی

توضیح واژگان

اظهارنامه: اظهارنامه از دو لغت اظهار و نامه تشکیل شده‌است و اظهار به معنی بروز دادن و آشکار کردن می‌باشد. اظهارنامه وسیله است که هر شخصی در مقام مدعی می‌تواند به وسیله آن خطاب به طرف مقابل اظهار حق و ادعایی بنماید. در این گفتگوی دو جانبه دادگاه دخالتی ندارد و مراجع رسمی ابلاغ فقط به امر انتقال این سند و ابلاغ اظهار دو طرف مبادرت می‌نمایند.

پیشینه

مفاد این ماده قبلاً در ماده ۷۱۰ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ بیان شده بود در قانون سابق دو ماده در مورد اظهارنامه وجود داشته و سرفصل جداگانه ای به آن اختصاص داده نشده بود و دو ماده مذکور در فصل کلیات خسارت و اجبار به انجام تعهد بیان شده بود به همین دلیل ارسال اظهارنامه را محدود به اظهارات راجع به معاملاتو تعهدات و مطالبه حق کرده بود.

مفاد این ماده در قانون سال ۱۲۹۰ مشابهی نداشته‌است.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

با توجه به این ماده زمانی که اظهار کننده بخواهد اظهاری مبنی بر تسلیم وجه یا مال یا سندی انجام دهد، مرجع پذیرش بایدآن مال یا سند یا وجه را تحویل گرفته و چون هدف اظهارنامه تسلیم مال، وجه یا سند به مخاطب می‌باشد مرجع یاد شده باید آن را تحویل مخاطب اظهارنامه دهد.

ارسال اظهارنامه و دریافت پاسخ آن از امور مربوط به دفتر دادگاه می‌باشد و دادگاه در آن دخالتی ندارد.

مصادیق و نمونه‌ها

اگر پرداخت چک قبل از طرح دعوا باشد صادرکننده می‌تواند از طریق اظهارنامه مطابق ماده ۱۵۷ ق.ا.د. م آن را پرداخت نماید.