ماده ۱۰۶ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۰۶ قانون آیین دادرسی مدنی: در صورت توقیف یا زندانی شدن یکی از اصحاب دعوا یا عزیمت به محل مأموریت نظامی یا مأموریت دولتی یا مسافرت ضروری، دادرسی متوقف نمی‌شود. لکن دادگاه مهلت کافی برای تعیین وکیل به آنان می‌دهد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

توقیف دادرسی: زمانی است که دادرسی به علت حوادث وارده بر طرفین دعوا یا وکلای آنان تا زمان برطرف شدن علت آن، توقیف می‌شود. مانند فوت و حجر یکی از طرفین.

پیشینه

این ماده جانشین ماده ۲۹۲ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ می‌باشد که اینطور بیان شده بود:«در موقع توقیف یا زندانی شدن یکی از اصحاب دعوی یا عزیمت به محل مأموریت نظامی یا مأموریت دولتی یا مسافرت ضروری دادرسی توقیف نمی‌شود ولی دادگاه مهلت کافی برای تعیین وکیل به آنان می‌دهد». همچنین شایان ذکر است که این ماده، در قانون سال ۱۲۹۰ مشابهی ندارد.

فلسفه و مبانی نظری

هدف قانونگذار از این ماده جلوگیری از طولانی شدن جریان دادرسی است و به همین منظور اصل بر عدم امکان تجدید جلسه دادرسی می‌باشد.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

فرصت مقرر در ماده ۱۰۶ قانون آیین دادرسی مدنی، شامل فردی است که قصد تعیین وکیل را داشته باشد وگرنه در صورتی که فرد سفر رفته یا زندانی، خودش در وقت رسیدگی حاضر شود، فرصت تعیین وکیل شامل وی نمی‌شود.

مصادیق و نمونه‌ها

از مصادیق مسافرت ضروری می‌توان به تصادف یکی از فرزندان طرفین دعوا در شهر دیگر یا بستری شدن وی در بیمارستان اشاره نمود..

رویه‌های قضایی

• نظریه شماره 7/1400/897 مورخ 1400/11/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تجدید جلسه به علت بیماری اصحاب دعوا

انتقادات

این ماده ضابطه مسافرت ضروری را مشخص نکرده‌است، به نظر می‌رسد مسافرت ضروری آن چنان مسافرتی است که موجبی غیر از اراده شخص و اجتناب ناپذیر در آن دخالت داشته باشد.