ماده ۲۳۳ قانون آیین دادرسی مدنی
ماده ۲۳۳ قانون آیین دادرسی مدنی: صلاحیت گواه و موارد جرح وی برابر شرایط مندرج در بخش چهارم از کتاب دوم، در امور کیفری، این قانون میباشد.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
جرح شاهد: ذکر نقص شاهد که موجب بیاعتباری گواهی او میگردد.[۱]
پیشینه
شرط صلاحیت شاهد در ماده ۱۵۵ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۷۸ شامل موارد ذیل است:
۱-بلوغ، ۲- عقل، ۳- ایمان، ۴- طهارت مولد، ۵- عدالت، ۶- عدم وجود انتفاع شخصی برای شاهد یا رفع ضرر از وی، ۷- عدم وجود دشمنی دنیوی بین شاهد و طرفین دعوا ۸- عدم اشتغال به تکدی و ولگردی.[۲]
نکات تفسیری دکترین ماده 233 قانون آیین دادرسی مدنی
اهلیت برای ادای گواهی با توجه به اعتبار ماده ۱۳۱۴ قانون مدنی در حال حاضر پانزده سال تمام شمسی میباشد که در این موضوع تفاوتی میان پسر و دختر نیست.[۳] همچنین، شایان ذکر است که قانونگذار پیری و کهولت سن شاهد را از موانع شهادت نمیداند اما از آنجا که اراده و هوشیاری کامل گواه میباشد لذا در صورتی که پیری موجب فقدان اراده یا هوشیاری شود از موانع شهادت خواهد بود.[۴] وجود شرایط قرابت نسبی و رابطه خادم و مخدومی بین گواه و یکی از طرفین نیز، مانع قبول شهادت نیست.[۵] نکتهی دیگر آن که شرایط شاهد در زمان ادای شهادت معتبر است نه در زمان تحمل شهادت و بنابراین چنانچه افرادی در زمان حضور در واقعه فاقد شرایط باشند و در زمان ادا واجد آن گردند، شهادت آنان پذیرفته میشود.[۶]
برخی از شرایط گواهی عبارتند از:
مطالعات فقهی
شهادت کودک غیر ممیز به اتفاق آراء بیارزش است و به نظر مشهور فقهای امامیه شهادت ممیز نیز مادام که به حد رشد و بلوغ نرسیده ارزش ندارد.[۸]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 233 قانون آیین دادرسی مدنی
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- تعیین صلاحیت گواه در امور مدنی به شرایط مندرج در امور کیفری وابسته است.
- شرایط جرح گواه در امور مدنی مشابه با شرایط جرح در امور کیفری است.
- این ماده نشاندهنده تعامل و ارتباط میان قوانین دادرسی مدنی و کیفری است.
- بخش چهارم از کتاب دوم قانون آیین دادرسی کیفری معیار صلاحیت و جرح گواه در دادرسی مدنی میباشد.
رویه های قضایی
- رای دادگاه درباره شرط تعیین مدت برای اعتبار مبایعه نامه (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۱۶۰۱۱۶۹)
- رای دادگاه درباره اثر اقامه دعوای اعسار از پرداخت محکومه به در اثبات مدیونیت و شرایط شهود معارض (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۰۲۰۱۷۷۵)
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد دوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 117860
- ↑ مجموعه قوانین و مقررات آیین دادرسی مدنی (جلد اول). چاپ 8. معاونت تدوین، تنقیح و انتشار قوانین و مقررات معاونت حقوقی ریاست جمهوری، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 546392
- ↑ علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1252148
- ↑ عباس زراعت و حمیدرضا حاجی زاده. ادله اثبات دعوا. چاپ 2. قانون مدار، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1225700
- ↑ علی مهاجری. قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. فکرسازان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 572176
- ↑ سیدمصطفی محقق داماد. قواعد فقه (جلد سوم) بخش قضایی. چاپ 4. مرکز نشر علوم اسلامی، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2177060
- ↑ علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1252168
- ↑ سیدمصطفی محقق داماد. قواعد فقه (جلد سوم) بخش قضایی. چاپ 4. مرکز نشر علوم اسلامی، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2177016