ماده ۵۰۰ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (removed Category:کیانی using HotCat) |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
تبصره ماده 500: در صورتي كه بيم فرار يا مخفي شدن محكومٌ عليه باشد ، قاضي اجراي احكام كيفري مي تواند با ذكر دليل در پرونده ، از ابتداء دستور جلب محكومٌ عليه را صادر كند . | تبصره ماده 500: در صورتي كه بيم فرار يا مخفي شدن محكومٌ عليه باشد ، قاضي اجراي احكام كيفري مي تواند با ذكر دليل در پرونده ، از ابتداء دستور جلب محكومٌ عليه را صادر كند . | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۱ قانون آیین دادرسی کیفری)|مشاهده ماده قبلی]]}} | |||
*{{زیتونی|[[ماده ۳ قانون آیین دادرسی کیفری)|مشاهده ماده بعدی]]}} | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
با توجه به این ماده برای اجرای حکم محکومیت ، اصل اولیه لزوم احضار قبلی و عدم جلب ابتدایی محکوم علیه است. جلب محکوم علیه بدون احضار قبلی، یک امر استثنایی است که در تبصره ذکر شده و نیازمند استدلال کتبی قاضی اجرای احکام است. دلیل توجیه کننده این امر استثنایی تنها می‌تواند بیم فرار یا مخفی شدن محکوم علیه باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4737432|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | با توجه به این ماده برای اجرای حکم محکومیت ، اصل اولیه لزوم احضار قبلی و عدم جلب ابتدایی محکوم علیه است. جلب محکوم علیه بدون احضار قبلی، یک امر استثنایی است که در تبصره ذکر شده و نیازمند استدلال کتبی قاضی اجرای احکام است. دلیل توجیه کننده این امر استثنایی تنها می‌تواند بیم فرار یا مخفی شدن محکوم علیه باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4737432|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۱: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | |||
نسخهٔ ۲۹ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۲۷
ماده 500 قانون آیین دادرسی کیفری:محكومٌ عليه براي اجراي رأي احضار مي شود و در صورت عدم حضور ، به كفيل يا وثيقه گذار اخطار مي شود تا محكومٌ عليه را براي اجراي رأي تسليم كند . در اين صورت ، قاضي اجراي احكام كيفري مي تواند به طور همزمان دستور جلب محكومٌ عليه را صادر كند .
تبصره ماده 500: در صورتي كه بيم فرار يا مخفي شدن محكومٌ عليه باشد ، قاضي اجراي احكام كيفري مي تواند با ذكر دليل در پرونده ، از ابتداء دستور جلب محكومٌ عليه را صادر كند .
نکات توضیحی تفسیری دکترین
با توجه به این ماده برای اجرای حکم محکومیت ، اصل اولیه لزوم احضار قبلی و عدم جلب ابتدایی محکوم علیه است. جلب محکوم علیه بدون احضار قبلی، یک امر استثنایی است که در تبصره ذکر شده و نیازمند استدلال کتبی قاضی اجرای احکام است. دلیل توجیه کننده این امر استثنایی تنها می‌تواند بیم فرار یا مخفی شدن محکوم علیه باشد.[۱]
انتقادات
بهتر بود که در این ماده موارد جلب بدون احضار متهم را همانند ماده 180 قانون آیین دادرسی کیفری مشخص می‌کرد. همین نکته در مورد تبصره ذیل ماده نیز صدق می‌کند و شایسته بود موارد جلب بدون احضار قبلی محکوم علیه را تعیین می‌نمود.[۲]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4737432
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4737432