ماده ۵۱۸ قانون آیین دادرسی کیفری

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۵۱۸ قانون آیین دادرسی کیفری: قاضی اجرای احکام کیفری مکلف است دستور تعیین وقت پرونده محکوم به حبس را به گونه ای صادر کند که حداقل ده روز پیش از اتمام مدت حبس، پرونده تحت نظر قرار گیرد تا با تعیین تاریخ اتمام مدت حبس محکومٌ علیه، دستور آزادی وی را در تاریخ یاد شده صادر و به زندان اعلام کند. رئیس زندان نیز مکلف است پس از اتمام مدت حبس چنانچه محکومٌ علیه به اتهام دیگری در بازداشت نباشد، فوری برای آزادی زندانی اقدام نماید و نتیجه اقدامات را بلافاصله به قاضی اجرای احکام کیفری اعلام کند.

تبصره - در صورتی که تخلف از این ماده منجر به حبس بیش از مدت مقرر در رأی گردد، قاضی اجرای احکام کیفری علاوه بر محکومیت انتظامی تا درجه چهار، طبق مواد (۱۴) و (۲۵۵) این قانون مسؤول پرداخت خسارت حبس اضافی به محکومٌ علیه است.

مواد مرتبط

نکات تفسیری دکترین ماده 518 قانون آیین دادرسی کیفری

در بخش دوم این ماده به تکلیف رئیس زندان جهت اقدام برای آزادی محکوم اشاره شده‌است که این امر بدون نیاز به دستور قاضی اجرای احکام و مستقل از تکلیف او می‌باشد.[۱]

انتقادات

در ماده در مورد تخلف رئیس زندان مبنی بر صدور دستور آزادی پس از محکومیت به حبس، ضمانت اجرایی پیش‌بینی نشده‌است.[۲]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 518 قانون آیین دادرسی کیفری

  1. قاضی اجرای احکام کیفری باید پرونده محکوم به حبس را پیش از اتمام مدت حبس تحت نظر قرار دهد.
  2. حداقل ده روز پیش از پایان مدت حبس، باید تاریخ اتمام حبس مشخص و دستور آزادی صادر شود.
  3. رئیس زندان پس از اتمام مدت حبس و در صورت نداشتن اتهام دیگر، باید فوراً برای آزادی زندانی اقدام کند.
  4. اگر تخلف از این ماده باعث حبس بیش از مدت مقرر شود، قاضی اجرای احکام کیفری ممکن است به محکومیت انتظامی تا درجه چهار محکوم شود.
  5. قاضی اجرای احکام کیفری مسئولیت پرداخت خسارت حبس اضافی به محکومٌ علیه را بر عهده دارد در صورت بروز تخلف.

رویه های قضایی

مقالات مرتبط

منابع

  1. علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4737796
  2. رجب گلدوست جویباری. آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د. ک جدید مصوب 1392. چاپ 2. جنگل، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4879828