ماده ۲۳۳ قانون آیین دادرسی کیفری

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۲۳۳ قانون آیین دادرسی کیفری: چنانچه قرار تأمین صادر شده، متضمن تأدیه وجه التزام باشد یا متهم خود ایداع وثیقه کرده باشد، در صورت عدم حضور محکومٌ علیه و عدم امکان وصول آن از بیمه، علاوه بر اخذ دیه و ضرر و زیان محکومٌ له از محل تأمین، جزای نقدی نیز در صورت محکومیت وصول می‌شود و در مورد قرار وثیقه، در صورت حضور و عجز از پرداخت، محکومیت‌های فوق، با لحاظ مستثنیات دین از محل تأمین اخذ می‌شود.

مواد مرتبط

پیشینه

مفاد این ماده سابقاً در قانون وجود نداشت.[۱]

نکات تفسیری دکترین ماده 233 قانون آیین دادرسی کیفری

گروهی از حقوقدانان تصریح کرده‌اند که محکوم علیه باید شخصاً از عهده خساراتی که عامل آن‌ها بوده‌است برآید و اخذ وجه التزام یا ضبط وثیقه برای تخلف از حضور نزد مرجع قضایی می‌باشد.[۲]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 233 قانون آیین دادرسی کیفری

  1. قرار تأمین می‌تواند شامل تأدیه وجه التزام یا ایداع وثیقه باشد.
  2. در صورت عدم حضور محکومٌ علیه، امکان وصول از بیمه وجود ندارد.
  3. اخذ دیه و ضرر و زیان محکومٌ له از محل تأمین صورت می‌گیرد.
  4. جزای نقدی در صورت محکومیت وصول می‌شود.
  5. در مورد قرار وثیقه، در صورت حضور و عجز از پرداخت، محکومیت‌ها از محل تأمین اخذ می‌شود.
  6. مستثنیات دین در موارد مذکور لحاظ می‌شود.

رویه های قضایی

منابع

  1. صادق سلیمی و امین بخشی زاده اهری. تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق. چاپ 1. جنگل، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6277784
  2. علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4754384