ماده ۳۶۹ قانون آیین دادرسی کیفری
ماده ۳۶۹ قانون آیین دادرسی کیفری: پس از شروع محاکمه توسط دادگاه، محاکمه تا صدور حکم استمرار دارد و چنانچه محاکمه به طول انجامد، به قدر لزوم تنفس داده میشود.
فلسفه و مبانی نظری ماده
در فرض طولانی شدن محاکمات، بر اساس این ماده باید با دادن تنفس، امور را دنبال نمود و در واقع در این مواقع نباید اقدام به تعیین جلسه ای دیگر کرد، هدف از این امر جلوگیری از باز شدن باب تجدید جلسات به دلایل گوناگون است.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
عده ای بر این باورند که عدم توقف محاکمه تا زمان صدور حکم، قرینه ای است بر این امر که آخرین جلسه منتهی به صدور حکم را نیز باید یکی از جلسات محاکمه تلقی کرد،[۲] از سوی دیگر بر اساس همین ماده نمیتوان محاکمه را به آخرین جلسه پیش از صدور حکم منحصر نمود، چرا که بر فرض اینکه مدت این جلسه به اندازه زمان متعارف جلسات در یک روز اداری باشد، دیگر سخن گفتن از دادن تنفس موجه نیست.[۳]
نکات توضیحی
با توجه به آنکه در ایران دادگاه وقت مقرری را برای رسیدگی تعیین میکند، باید در همان وقت تعیین شده به موضوع رسیدگی نماید، ضمنا اگر رسیدگی در ساعت مقرر انجام نپذیرد، هرچند قانونگذار فرجه ای در این خصوص معین نکرده است، اما کارکنان دادگاه این موضوع را به آنان اطلاع میدهند یا در صورت طولانی شدن دادرسی، دادگاه مدتی تنفس میدهد و بعد از آن دادرسی را آغاز میکند.[۴]
مواد مرتبط
تبصره ۳ ماده واحده راجع به تجویز دادرسی غیابی در امور جنایی (مصوب 1339)
ماده ۲۱۱ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸)
منابع
- ↑ سیدجلال الدین مدنی. آیین دادرسی کیفری (جلد اول و دوم) (از وقوع جرم تا اجرای حکم، دادسرا، مراحل کشف، تحقیق و تعقیب، دادگاه کیفری عمومی، دادگاه کیفری استان، تجدیدنظر، شعب تشخیص، فرجام، دعاوی ناشی از جرم، احکام و قرارهای کیفری، ادله اثبات جرم، وظایف قضات، وکلا و ضابطین دادگستری). چاپ 4. پایدار، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 891416
- ↑ عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد دوم). چاپ 3. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 513596
- ↑ عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد دوم). چاپ 3. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 513600
- ↑ حجت سبزواری نژاد. تأثیر منجی علیه در تعیین مجازات (حقوق جزای تطبیقی). چاپ 1. جنگل، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3274584