ماده ۱۳۲ قانون آیین دادرسی کیفری

هرگاه هويت متوفي معلوم نباشد به دستور بازپرس ، علائم و مشخصات جسد به طور دقيق در صورتمجلس قيد مي گردد و اثر انگشتان دست متوفي در پرونده ثبت و براي تشخيص هويت وي به هر نحو كه مقتضي بداند ، اقدام مي شود .

تبصره 1 ماده 132: در صورت ضرورت ، بازپرس مي تواند دستور انتشار تصوير متوفي را در پايگاههاي اطلاع رساني نيروي انتظامي يا پزشكي قانوني و يا به هر نحو مناسب ديگر صادر كند .

تبصره 2 ماده 132: اجراي مقررات اين ماده و ماده ( 131 ) منوط به رعايت موازين شرعي است .

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

تشخیص هویت از جمله عملیات پلیسی بسیار مهم و حساس است و می توان آن را تشخیص مجموعه علایمی دانست که موجب تمیز یک فرد از سایرین می شود.

پیشینه

ماده 88 قانون آیین دادرسی کیفری سابقا در این خصوص وضع شده بود. بر این اساس در گذشته ماموران تحقیق گاه عکس اجساد را برای چاپ به روزنامه ها می فرستاند. در نتیجه این اقدام ممکن بود موجب آزار روحی خوانندگان شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در صورت مشخص نبودن هویت متوفی، باید مشخصات جسد در صورتمجلس به دقت قید شود.مواردی که می تواند به تشخیص هویت کمک ند، تعیین سن، قد، وزن، جنس، انگشت نگاری، برداشتن نقش کف دست و پا، رنگ موی سر(مجعد یا صاف بودن )، وضع دندان ها، خالکوبی های بدن، وضع گوش ها و لاله گوش ها، زخم های بدن متوفی، اقلامی نظیر حلقه، ساعت، لباس و ... هستند. همچنین مواردی نظیر سرخی، کبودی، خونمردگی، آثار جراحات سابق و خراش های التیام یافته نیز باید در صورتجلسه به دقت بیان شوند.انگشت نگاری از متوفی باید به سرعت و پیش از گذشتن مدت زیاد از فوت صورت گیرد تا عضلات انگشت منقبض و سفت و پوست نیز نرم و خیس نشده باشد.

سوابق فقهی

برخی از فقها تشخیص هویت متوفی را فی نفسه واجب ندانسته اند و گروهی دیگر نیز با توجه به لزوم اذن ولی برای دفن و تجهیز میت، شناسایی ولی را در صورت امکان لازم دانسته اند.