ماده ۲۵۶ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | {{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
[[رده:کشف جرم و تحقیقات مقدماتی]] | |||
[[رده:قرارهای تامین و نظارت قضایی]] |
نسخهٔ ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۹
ماده ۲۵۶ قانون آیین دادرسی کیفری:در موارد زير شخص بازداشت شده مستحق جبران خسارت نيست : الف - بازداشت شخص ، ناشي از خودداري در ارائه اسناد ، مدارك و ادله بي گناهي خود باشد . ب - به منظور فراري دادن مرتكب جرم ، خود را در مظان اتهام و بازداشت قرار داده باشد . پ - به هر جهتي به ناحق موجبات بازداشت خود را فراهم آورده باشد . ت - همزمان به علت قانوني ديگر بازداشت باشد .
نکات توضیحی تفسیری دکترین
موارد فوق عمدتاً مواردی هستند که بر مبنای قاعده اقدام بوده از آنجایی و فردی خود موجب توجه اتهام به خود شده است، لذا شایسته جبران خسارت نیز نمی باشد.[۱]
در خصوص بند الف ماده فوق عده ای معتقدند لازم است خودداری فرد از ارائه اسناد و مدارک با علم و اطلاع از ارزش قضای این اسناد در اثبات امر و بی گناهی خود باشد.[۲]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4763748
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4763752